Artic Ocean Tour!

De wekker gaat om 5 uur… Veel te vroeg natuurlijk na de korte nacht gisteren, maar… we gaan vandaag de artic ocean tour doen! Anna en Chloé gaan niet mee, dus we moeten een beetje zachtjes doen als we om kwart over 5 al aan ons ontbijt zitten. Sommigen hebben yoghurt met fruit/muesli, anderen hebben brood, en ik zit aan mn havermout. Gezellig groepje zo bij elkaar. We grijpen onze spullen bij elkaar en verlaten om 5.40 het huisje. Ik ben een grote handdoek vergeten, net als m’n slippers en mn sjaal… Nouja, geen ramp!

Om een stukje af te snijden gaan we door de sneeuw, maar we wisten niet hoe diep het was… Super grappig, want we zakken allemaal tot over onze knieën weg. De grootste lol dus, om kwart voor 6 in de nacht (ja het is nog pikdonker, zelfs met de sneeuw). In Nederland stap je in de hondenstront als je afsnijdt en dan ben je boos, hier sta je tot je middel in de sneeuw en lach je je een ongeluk.

Om 6 uur vertrekt de bus, verder richting het noorden. Ik zit naast Ines, maar niet aan de raamkant dus dat is best vervelend want ik kan helemaal niet slapen… Bovendien doet werk het nog steeds niet dus ik kan ook niet werken. Onderweg stoppen we een keertje voor gratis thee en koffie, wat heel erg welkom is. De omgeving verandert, en hoewel het niet echt licht wordt omdat we boven de artic circle zitten, kunnen we het rond een uur of 10 wel zien. Het is prachtig! De besneeuwde bergen (eerst keer voor mij, denk ik!) en het landschap dat alleen af en toe een naaldboom heeft. Verder ziet alles er nogal doods uit maar door de diepe dalen en de hoge bergen ziet het er toch super indrukwekkend uit. Onderweg zien we witten kraaien (oid) en de eerste keer ziet bijna niemand ze omdat iedereen slaapt, maar ze zien er super mooi uit! Zeker in het licht van de bus lijken ze wel zilverwit. De tweede keer dat ik ze zie roep ik: Look, there they are again! En... BAM. de bus rijdt er 1 aan... Iedereen lachen om mijn reactie maar ik vond het echt zielig. Later reden we er nog 1tje aan, maar het zou kunnen dat die meer onder de bus kwam en daarom het wel overleefd heeft. ik hoop het. De tourleader zei heel droog: Bus: 2, snow crows: zero. Beetje sneu wel.

Uiteindelijk stappen we na 4,5 uur reizen uit de bus in Skibotn, een plaatsje aan de Artic Ocean in Noorwegen! De tijd op onze telefoons is een uur terug gegaan, omdat Noorwegen in dezelfde tijdzone zit als Nederland. We lopen door een schattig plaatsje richting de zee. Eigenlijk lijkt het een soort zigeunerkamp want het zijn allemaal stacaravans met een gewone caravan eraan vast. Ik mag hopen dat die nu niet gebruikt worden met de kou. In Levi was het vanochtend -10, hier is het 0 graden, dus je kunt het zeeklimaat wel merken! (grapje).
Wij zijn de eerste groep die aan ons avontuurtje mogen beginnen, dus we kleden ons even om in een verwarmde tent en dan lopen we naar buiten. De sneeuw is veel te koud aan onze voeten dus we doen onze schoenen aan. Ik met m’n badpak met witte snowboots eronder, heel sexy… In de sauna zijn de Spaanse meiden, een paar Nederlanders en Camille en Laura. Best een prima groep, maar de Spaanjaarden zijn gewoon niet leuk, altijd samen en nooit engels praten. Ik ben eigenlijk heel erg zenuwachtig om de oceaan in te gaan, maar uiteindelijk gaan we toch. Deur open, naar buiten stappen, je voetzolen laten bevriezen, 25 meter lopen naar het water, erin stappen, gillen, wachten, pijn aan je voeten en enkels, verkrampt lachen naar de foto, rennen naar de sauna, bijna huilen van de pijn, uitglijden, doorlopen, de sauna in, zitten en opwarmen. Pfoe, wat een ding zeg… Het deed ZOVEEL PIJN aan je voeten! Als je uiteindelijk weer warm bent dan gaat het wel weer maar de voeten zijn het ergst. We hebben totaal maar 40 minuten, dus even de sauna in (die helemaal niet heet is omdat iedereen steeds in en uitloopt) en dan nog een keer het water in. Deze keer probeer ik sneller te lopen omdat je het dan minder voelt en dan kon ik dieper. Dit keer lukte tot over mn knieën, maar mn voeten deden gewoon zoveel pijn dat meer niet lukte… Nouja, wel een toffe ervaring. Het zoute water spetterde in mn mond en omringd door bergen was het ondanks de voetpijn best een magisch moment. Ik wilde nog even in de sneeuw gaan liggen, maar uiteindelijk niet gedaan.

Na het opwarmen doe ik mn snowboots weer aan om nog even wat fotos te maken met Demi en Bonnie. Zij hebben het koud, ik niet, en de spaanse meiden komen eraan. Ze willen graag samen op de foto, nou ik heb een mooie camera dus prima. Dan willen ze allemaal 2 bij 2 nog op de foto, en allemaal apart. 100 foto’s later zijn ze tevreden en na wat foto’s met Ines ga ik omkleden (lees: aankleden) in de warme tent want inmiddels is het wel wat koud. Je ziet door de mist de bergen nu niet meer dus ik ben blij dat wij de eerste groep waren.

Eenmaal weer aangekleed kunnen we even lekker opwarmen met warme juice en koekjes. Heel fijn met een vuurtje in een soort hut. Er was een man die video’s met een drone maakte en Demi heeft hem haar nummer gegeven dus waarschijnlijk krijgen we die later nog. Helaas is het daarna alweer tijd om aan onze terugtocht te beginnen. 15 minutes later stoppen we voor lunch. Het is een tourist office, wat best wel een luxe plek is, en het eten is best lekker. Zalm soep voor de meesten en carrot soup voor mij en een paar anderen. Het smaakte alleen niet naar wortel dus ik ben er vrij zeker van dat het pompoensoep was. :)
Tijd om weer helemaal terug te gaan naar het zuiden, Levi. Ik kon nog steeds niet werken, maar ik heb wel een beetje gelezen en half geslapen. Helaas zit ik weer niet bij het raam… Verder was het wel gezellig in de bus, maar al wel donker. Het wordt hier helemaal niet echt licht, je zult de zon niet zien zegmaar, maar 3 uur lang kun je wel een hand voor ogen zien en nu, 2 uur, is het pikdonker.
Een uur voor we thuiskomen stoppen we nog even bij een Sami-souvenir shop. Er werkt een echte Sami vrouw en de winkel is OVERLADEN met souvenirs, niet gezond. Geen overzicht en echt alles is er te vinden. We krijgen weer gratis thee en koffie en dit keer ook een cake-roll erbij. Heel erg lekker, zeker omdat het inmiddels alweer rond 6 uur is. Ben blij om weer bij het hotel zijn, dus even 7 minuutjes lopen naar de cottage en dan zijn we weer thuis. Chloé en Anna waren niet mee, dus zij zijn alvast begonnen aan het avondeten. Ik vond de artic ocean tour echt supergaaf, vooral door de mooie uitzichten en hoe tof het was om de zee in te gaan, maar ik vond het denk ik niet echt 9 uur reizen waard.
We eten rijst met groenten, maar eigenlijk zijn er veel te weinig groenten dus dat is jammer. Verder is het wel lekker. Even alle zooi in de vaatwasser, wel makkelijk zo’n ding. Iedereen had daarna zijn lekkere comfy clothes aangedaan, tot we ineens een berichtje kregen in de Lapland-groepapp: NORTHERN LIGHTS IN LEVI! We zijn nog nooit zo snel opgesprongen. Schoenen aan, jas aan, handschoenen aan, mn nieuwe muts op en naar buiten! Plek opzoeken waar geen lichten zijn maar we hebben uiteindelijk niks gezien. Kleine wandeling gemaakt. Bonnie is nog een keer in de meterhoge sneeuw gesprongen, wat erg grappig was, want ze sprong plat op dr buik maar ze zakte niet weg, haha.
We zijn rond 11 uur gaan slapen, hoewel een paar nog naar een feestje gingen. Eigenlijk helemaal niet zoveel gedaan, maar 9 uur bussen was gewoon best wel veel. Nu ben ik wel in Noorwegen geweest, dus ik kan weer wat afkrassen, haha!

Ik had ook nog eventjes met mama en papa gaan bellen, wat uiteindelijk 36 minuten werd, oepsie.