dag 3 - Hardlopen 1 en Pfoppa

Ik had na het eten gisteravond nog even een slaapje gedaan, dus ik kom niet zo goed in slaap. Maar mam maakt me om 9 uur wakker om even met zn drietjes te ontbijten. De hele ochtend doen we niet veel meer dan lezen en haken, maar het is heerlijk. In de slaapkamer van pap en mam, die aan de keuken/eetkamer vast zit, staat ook een bank, dus dat is chill. Om half 12 ga ik met Mirjam en papa hardlopen. Mirjam moet volgens haar schema een interval rennen, dus dan moeten wij maar meedoen… Het begin is makkelijk, wantja, dat is naar beneden. Echter, er zitten veel klims in, wat het wel pittig maakt. Het is rond de 22 graden, best prima hardloopweer nadat het de hele ochtend hard geregend heeft. Onderweg komen we een aantal mensen tegen die ons vreemd aankijkt en nog een groepje jongens dat naar ons fluit. Het laatste stuk terug naar het huisje zijn we klaar met de interval dus Mirjam en ik wandelen naar boven. Papa rent wel, gek mens!
Max had ondertussen broodjes gehaald, zodat we meteen koffie konden drinken met een Topfenstrudel (niet aan te raden, zit een soort van harde kwark in). Daarna iedereen douchen, lunchen en spelletjes doen. Eigenlijk wilde ook mama nog wel actief zijn, dus besloten we om de Pfoppa nog af te maken. Het was inmiddels half 4. Het eerste stuk terug naar waar we gestopt waren gisteren, ging best snel. Wel was het weer vrij pittig en zweetten we al gauw weer. Gelukkig hadden we deze keer wél water mee. Na een fikse klim over bospaden, alpenweiden en langs steile afgronden, met af en toe een prachtig doorkijkje kwamen we op de Pfoppa (2200 meter). Dat betekende dat we vanaf het centrum (948 meter), behoorlijk wat geklommen hadden. Mirjam raapte nog wat korstmossen, we vonden wat kevers, kikkers en een worm en we zagen onze eerste pure zonnestralen! Wat een geluk (:
Omdat we eerst dachten dat de route nog doorging, klommen we nog wat door tot we uiteindelijk bij een restaurant kwamen. Aangename verrassing. Iets minder aangenaam was dat we na een drankje gedaan te hebben (en ik weer even mn internet had gebruikt), nog een uur naar het centrum moesten lopen, dus nog 5 kwartier naar het huisje. En met het tempo van ons (namelijk bij elk bloemetje stil staan en van elk uitzicht een foto maken), duurde dat natuurlijk nog langer. De uitzichten zijn echt heel mooi: De ruwe bergtoppen, de bomen tegen de hellingen, de kleine dorpjes, alpenweides en het felblauwe stuwmeer. De route terug naar beneden leidde door weilanden, dwars door schapenkuddes en uiteindelijk met eeuwigdurende slingerwegen weer terug naar beneden. Uiteindelijk 7 kilometer gewandeld (en 6 hardgelopen), dus best wel moe. Thuis flansen we snel een goed met groente gevulde macaroni in elkaar, die erg lekker smaakt.
Ik ga om 10 uur al naar bed, omdat ik zo moe ben. Morgen weer een dag!