Van Kuopio naar Turku

Jaja, deze ochtend is het tijd voor het dramatische deel van de Erasmus-tijd. Het is al een tijdje bezig, maar nu ga ik echt afscheid nemen van Kuopio. Wekker staat om 6:30 en ik ga meteen uit bed, eet 2 crackers met jam en een kop thee en nadat ik alles gedaan heb wat ik moet doen wat betreft badkamer en eten kan ik alles inpakken. Als ik om 7.20 klaar ben om weg te gaan kost het me nog 5 minuten om alles aan te trekken. Winterjas, muts, sjaal. Bovendien heb ik 4 (!!!) bagagestukken. M'n grote koffer van +/- 25 kilo (blijkbaar mocht ik tot 30, terwijl ik dacht tot 23, lucky me!), mn backpack met al mn waardevolle spullen, een tas met eten (around 3 kilo) en m'n camera tas. Dramatisch trek ik de deur achter me dicht en begin ik aan de tocht naar de busstop. Al na 10 meter kom ik tot de ontdekking dat dit echt veel moeilijker is dan verwacht. Het heeft vanacht gesneeuwd (niet heel erg gelukkig) en in het weekend zijn ze veel later met schuiven/strooien dan doordeweeks. De tas met eten hangt om m'n nek, de muts en sjaal gaan na 100 meter al af en mn vingers en armen doen al na 5 minuten superveel pijn door de mega zware koffer. SHIT.

Als ik na 20 minuten lopen helemaal buiten adem bij een pad aankom dat helemaal niet geschoven is staat het huilen me nader dan het lachen. Ik zweet en moet elke 10 meter stilstaan omdat ik duizelig/misselijk word. Wat is dit mega mega zwaar... Alleen de gedachte dat ik echt NIET de bus wil missen houdt me gaande. sjongejonge. Eenmaal boven aan het pad, waar ik vorige week nog zo vrolijk omlaag ging met de slee, ontdek ik dat je koffer duwen veel makkelijker is dan trekken. Dit stuk weg is ook wel geschoven dus het gaat makkelijker. Wat een opluchting. Nog steeds is er de druk van de tijd, maar ik denk wel dat ik het ga halen.

Helemaal bezweet en met de tranen van inspanning en stress in mn ogen kom ik aan bij de busstop waar ik uitgeput op mn koffer ga zitten en water drink. I made it!

van 8.30-13.00 zit er niemand naast me, wat heel fijn is met 3 tassen om je heen. Daarna komt er helaas iemand naast me zitten, maar het is maar voor 2 uurtjes. Onderweg kijk ik 3 afleveringen van Once Upon A Time, lees ik in mn boek, schrijf ik een blog over eergisteren en luister ik wat muziek terwijl ik in gedachten dag zeg tegen het prachtige landschap van Kuopio. Hoewel het niet het beste einde was, met al die inspanning, probeer ik nog wel even te genieten van al het moois wat aan me voorbijschiet. Hoe verder ik naar het zuiden reis, hoe dunner de laag sneeuw wordt. Ook de temperatuur gaat een graad of 5 omhoog.

Na 5 uur zijn mn billen wel helemaal stijf/gaan slapen, maar om 15.00 komen we eindelijk aan in Turku! JEEJ! Ik zie al meteen als we de stad inrijden dat het heel anders is dan Kuopio. Natuurlijk groter, grotere wegen, veel meer water en hoogbouw! ik heb al lang geen flats enzo meer gezien, dus dat is heel erg nieuw. Na 6,5 uur bussen ben je helemaal gaar, dus het is superfijn dat het meisje bij wie ik slaap me op staat te wachten!

Ik slaap bij Aino Niemi (Ik moest heel hard lachen toen ik dit voor het eerste hoorde!) en haar familie. Ook Sophie, bij wie we voor Lapland de tijd doorbrachten, is in Turku. Zij kwam gisteren al. Ze staan beiden met Aino's vader op me te wachten. Dikke Audi staat klaar! Heel fijn dat ik n iet nog een keer met al die zooi hoef te zeulen. Het is heel raar om weer in een auto te stappen. De laatste keer is al bijna 4 maanden geleden, toen pap, mam en Mirjam me naar Schiphol reden.

Ik geniet al van het zicht vanuit de auto, van de stad die aan me voorbijschiet. De Audi heeft een echte Audi-bestuurder die overal tussendoor scheurt, haha! Ik ben wel een beetje zenuwachtig, want je gaat toch bij een familie in huis die je niet kent. Ik heb Aino pas 1 keer gezien en Sophie pas 2 keer, dus het is allemaal nieuw. Na een 20 minuten rijden komen we aan bij het huisje van de familie Niemi. Het is een schattig, fins huisje met 2 verdiepingen. Sophie slaapt in het bed van Anna, het zusje van Aino, en ik krijg de kamer van Antti, de broer van Aino. Het kamertje is klein, maar ik ben heel erg blij dat ik mn eigen kamer heb en het bed is heeeeeerlijk. Zo zacht en verend. I love it. :)

We gaan meteen eten. Hoewel het al half 4 is, noemt de moeder het wel lunch. het is een vegetarische (dat had ze vooraf gecheckt, heel lief) schotel met een salade erbij. Als toetje fruit met vanillesaus. De familie is ontzettend lief. Ze vragen 100 keer of ze iets voor je kunnen doen en ze zijn heel erg geinteresseerd in alles wat met Nederland en onze Erasmus te maken heeft. Ik voel me nog steeds wat ongemakkelijk als er wat stiltes vallen, maar daardoor is het extra fijn dat Sophie er ook bij is :)

Na het eten hebben we even een half uurtje op onze kamers gezeten, heb ik eventjes wat dingen uitgepakt, waardoor ik dus morgenavond opnieuw moet inpakken... en dan gaan we naar het centrum voor een kerstfeestje. Aino's moeder brengt ons met de auto, heel luxe. We lopen eerst wat rond, om Turku by night te zien. Er is een kathedraal, waar we nog net even naar binnen kunnen omdat het nog geen 6 uur is. Mooie kerk van binnen ook wel, en een kerstboom ervoor! :) Helaas is de kerstmarkt al gesloten, maar de wandeling naar het appartement van de vriendin van Aino is erg mooi. Verlichte straten, bruggen en huizen en alles in de kerst-sfeer.
Aino en Sophie praten niet heel veel, maar het is wel een fijne rustige sfeer.

Het feest is in een enorm huis, waar 4 mensen wonen. 3 van hen zijn studenten maar het huis is zooooo mooi. marmeren vloeren, hoge plafonds, nette keuken en alles lijkt duur. Helaas is het "feest" echt niet leuk. Niemand praat Engels, niemand schenkt uberhaupt aandacht aan ons. De mensen zijn verdeeld over de 4 kamers + keuken, maar alleen in de keuken staat eten/drinken. Als je niks meebrengt is het normaal om alleen water te drinken, dus een paar uur lang zitten we alleen op bed met een plastic bekertje met water... Het is heel gek.. Sophie en ik praten wel een beetje met elkaar, maar na een tijdje ben je wel een beetje door je gespreksstof heen. Ook zijn we super super super underdressed want de mannen zijn in blousjes en de vrouwen met jurkjes en blote schouders en 10 lagen make-up en gekrulde haren en weet ik veel wat nog meer. komen wij aan met onze spijkerbroek en make-uploos... oeps.

Na een paar uur is er iemand een beetje dronken en die gaat tegen ons praten. Dat was nog het leukste gesprek, over wiet/alcohol wetgevingen in Oostenrijk, Finland en Nederland en wat wij daarvan vinden. Nouja, gelukkig gaan we rond 10.15 eindelijk weg. We waren er rond half 7 al... Pff, echt niet gezellig en het was zooooo ongemakkelijk. Zeker als je niet eens een bak chips voor je hebt staan. Zo moeilijk om jezelf dan een houding te geven...

De moeder van Aino heeft ons geld meegegeven om een taxi te nemen maar zij hadden al een dagkaart dus ze gebruikt het geld om voor mij de bus te betalen. Nadat we thuis zijn eten we nog even wat, want we hebben natuurlijk al best lang geleden gegeten en niks genuttigd op het "feest". Wel lekker om even een broodje te eten. Dan klaarmaken voor bed en het verende bed in :) Weer een dagje dichter bij THUIS <3