Verlaten Sanatorium Beelitz-Heilstätten

Vandaag is de dag dat Mirjam haar cadeau ter uitvoering gebracht gaat worden! We gaan naar Beelitz-Heilstätten (bijna uur vanaf Berlijn met de trein), waar in 1989-1902 een sanatorium gebouwd is voor TBC patiënten. In 1930 is er ook een chirurgie gebouw neergezet. In de oorlog is een groot gebouw deels verwoest en het dak afgebrand, dus dit is nu een echte ruïne met bomen op het ‘dak’. Hierlangs loopt een ‘boomkroonpad’ waardoor je goed zicht heb op en in de kamers. Ook deel van dit boomkroonpad is een hoge uitkijktoren, je kunt hierop bij goed weer Berlijn aan de horizon zien liggen. De toren en het boomkroonpad zijn pas 2,5 jaar geleden geopend. Op de grond kun je langs alle verlaten gebouwen van het sanatorium lopen en we kijken onze ogen uit en maken veel foto’s. De rest van de gebouwen is in de 20e eeuw nog lang actief geweest: zelfs Hitler is hier geholpen na een schotwond aan zijn been. De laatste patiënt vertrok in 1998. In de laatste 20 jaar zijn alle gebouwen compleet in verval geraakt. Helaas was er in die periode ook geen opzichter oid aanwezig, waardoor mensen/jongeren redelijk schade hebben toegebracht aan de gebouwen en er op veel plekken graffiti te zien is.
We boeken een indoor tour door het chirurgiegebouw, want zelfstandig zijn de gebouwen niet toegankelijk en omgeven door een hek (vanwege veiligheid en het behouden van de gebouwen zoals ze nu zijn). Met zo’n 30 man maken we een tour door het gebouw en krijgen we veel (Duitstalige) uitleg. Zo had het gebouw geen enkele versiering omdat dat onhygiënisch zou zijn, hadden de muren ronde ‘hoeken’ (makkelijker schoon te houden) en moest men in een flesje hoesten, omdat deze beter gesteriliseerd konden worden dan zakdoeken. Spuugde je op de grond dan moest je het sanatorium verlaten. In 1927 werd er al een afwasmachine in gebruik genomen. De TBC-patiënten werden (voor de uitvinding van medicijnen tegen de ziekte) behandeld met een routine van goed eten, matig bewegen en 6 uur per dag buitenlucht (ongeacht het weer) waarvan 4 in totale bedrust en 2 matig actief. We hadden net iets meer verwacht van de tour door het gebouw: een enkele stoel en kast is alles wat er over is van de inboedel. Toch is het erg gaaf om hier zo binnen te lopen (met helm op) en te beseffen dat hier 30 jaar geleden nog patiënten werden behandeld.
Over een paar jaar gaan we een keer terug, maar dan in de zomer (want het was wel erg koud).
We zien dat we helaas ruim 3 kwartier moeten wachten op de trein terug (we willen nog naar Potsdam) maar gelukkig zijn er buiten het ‘park’ van het sanatorium nog meer verlaten gebouwen te zien! Vlakbij het station zijn er nog wat verlaten huizen, en iets wat misschien de kerk was die bij het sanatorium hoorde. We nemen (voorzichtig) een kijkje in de huizen en doden zo de tijd tot de trein komt. Nog steeds koud stappen we na een halfuurtje uit in Potsdam, waar we eigenlijk al na 5 minuten besluiten dat we te koud en moe zijn om hier nog heel erg van te genieten… We stappen de eerstvolgende tram in en zien zo een klein stukje Potsdam, nemen dezelfde tram terug en gaan dan snel terug naar Berlijn….
Hoewel we echt erg moe zijn, gaan we toch uiteten (want dat is makkelijker dan zelf koken). Het wordt restaurant Bonfini, waar we al naar binnen lopen voor hij open is, haha. Ik neem een aperitifje wat een beetje lijkt op aperol-spritz en het heeft best veel alcohol en het is een groot glas dus ik doe het lekker als enige drankje en niet als aperitif. Mirjam neemt een zwartbier. De eigenaar komt gezellig met ons een praatje houden. Hij doet nogal vrouwelijk, maar hij is wel heel erg vriendelijk. Het eten is redelijk duur, maar wel heel lekker. Ik heb tagioloni met truffel en parmazaanze kaas. Mirjam heeft hele lekkere gnocci met botersaus met salie. Even wat boodschappen doen, terug naar het restaurant omdat Mirjam de camera was vergeten en hop naar huis.
Thuis even opruimen/spullen inpakken, douchen, foto’s op de laptop zetten, wat mailtjes versturen, alles nog 1 keer opladen, een zak chips eten, chocolade-baileys drinken, even napraten en dan lekker slapen. Het is pas half 10, maar we zijn zo moeeee! (ja, we worden oud denk ik!) Morgen weer vroeg op om terug naar Amersfoort te gaan ):
Volgens mij was het een geslaagd verjaardagscadeautje. We hebben erg genoten van de mysterieuze sfeer en we hebben onze fantasie de vrije loop gelaten in wat er hier allemaal gebeurd is. Bijzonder om al deze gebouwen vanbuiten te zien en toffe foto’s te maken. Het was wel bewolkt, dus niet écht mooie foto’s met de lucht, maarja, dat maakt de sfeer ook wat grimmiger he? (: Goodnight!