Terug in Nederland...

Inmiddels ben ik al ruim een maand terug in Nederland en dat heeft me de tijd gegeven om eens rustig na te denken over mijn (bijna) 4 maanden in Finland. Inmiddels heb ik een nieuwe baan (bij Picnic), zijn alle foto's ingeladen en is m'n eerste fotoalbum bijna af (die van St. Petersburg). Ook zijn m'n Finlandkilo's (4,5 maar liefst) gelukkig weer verdwenen. Tijd voor een reflectieverslag dus (grapje!)

Het voelde heel gek in het begin, om weer in Nederland te zijn. Ik sliep twee dagen bij Mirjam, omdat pap nog niet wist dat ik weer in Nederland was. Het was superleuk om haar weer te zien en met Max en Mirjam naar de bios te gaan en om m'n muisjes weer te zien. De verrassing voor pap, op de vrijdag, was echt ontzettend leuk! Hij was heel erg verbaasd en ik ben blij dat iets wat ik in september al bedacht had, geen flop geworden is! Nadat ik op vrijdag naar het concert geweest was, was het op zaterdag familie-diner tijd (23 december), wat leuk was om iedereen weer te zien en iedereen te zien genieten van wat Dani en ik georganiseerd hadden, maar tegelijkertijd voelde het wel leeg, zo zonder ons' lieve omaatje...

De afgelopen tijd heb ik, naast heel veel werken, ook nog veel andere dingen gedaan. Ik heb afgesproken met vriendinnen die ik lang niet had gezien, we hebben een Rwanda-reunie gehad, ik heb redelijk wat hardgelopen, een dagje naar Amsterdam (Body worlds en Hermitage) geweest met paps en mams en ik heb oud en nieuw gevierd in Maastricht, wat ook heel erg leuk was.
M'n laatste tentamen, op 11 januari, heb ik met een 3 gehaald, waar ik ook super blij mee ben. De hele UEF-ervaring is dus nu officieel voorbij (33 ECTS in the pocket), maar in m'n hoofd blijft het nog steeds heel erg aanwezig. Heel vaak denk ik: op de UEF was het zo, of: In Finland deed ik... Of als mensen weer klagen over hoe koud het is op werk in de koelcel dat ik dat relativeer met de kou in Lapland... Dat maakt dat die 4 maanden ergens nog niet helemaal voorbij zijn. :)

Er staat al een reunie gepland, wat super leuk is (eind april) om een aantal van mn erasmusvrienden weer te zien. Ik merk helaas al wel dat we minder contact hebben dan ik vooraf had verwacht. We zitten nu toch weer in onze eigen leventjes en daar passen internationals niet zoveel bij zoals hoe dat in Finland het geval was.

Terwijl ik m'n duizenden foto's bekijk en selecteer voor het fotoboek wat ik aan het maken ben (ik maak 3 aparte, voor Lapland, Rusland en alle andere dingen), denk ik aan hoe fantastisch het was, en hoe blij ik ben met deze blog waarin ik alles tot in detail heb bijgehouden. Het was niet altijd leuk, en ik heb verlangd naar thuis en naar mn beestjes, maar ik had het voor geen goud willen missen.

Een kleine opsomming van wat ik gedaan heb, in willekeurige volgorde: 3 keer de Puijon-tower beklommen, 10 kilometer gerend in Tampere, bezoek gehad van Marlinde en Elize, met een huskyslee door de bossen gegaan, Santa Claus village bezocht, veel gegeten, nieuwe mensen ontmoet, in het bos zelf vuur gemaakt, gebarbecued, suppen op een meer, kajakken, saunas, smokesaunas, "gezwommen" in de Artische Oceaan, vrienden gemaakt, Koli national park bezocht, gefeest, een dag in het bos overleefd, naar Tallinn (Estland) geweest, zonsondergangen gezien, ijshockeywedstrijden bezocht en genoten van échte sneeuw. oja, en ik heb gestudeerd.

Ik ben enorm dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken, en met de volgende twee reizen al op de planning (Berlijn met Mirjam in februari en een reis door zuid-oost Azië met Dieuwertje) heb ik toch wel zin om de laatste 20 weken nog even aan de slag te gaan in Maastricht!

There's no place like home... But Kuopio has become like another home to me. <3

- Laatste blogpost!