Icehockey game: Kalpa - Jukurit

De dag waar ik al een tijdje naar uitkeek: ijshockey! Ik ben niet perse een groot fan van ijshockey, maar sport kijken vind ik meestal wel leuk (met uitzondering van schaatsen, wielrennen en voetbal, de dingen die pap juist leuk vindt...)

De dag begon nogal vervelend, want ik had 4 uur lang epidemiologie op het programma staan. Nu vind ik dat vak niet echt stom ofzo, ik vind het zelfs best wel leuk, maar de leraar is echt heel erg slecht. Om 8.15 begon het al, en ik begon me elke 10 minuten meer te ergeren. Hij legt alles heel slecht uit, hij switcht 3 slides naar voren en dan weer 10 terug, hij maakt zijn zinnen niet af en nog meer van dit soort dingen. Omdat ik zowel wiskunde A als epidemiologie, methodologie en statistiek al gehad heb, is het voor mij verre van moeilijk, maar deze Besola man maakt het gewoon heel onduidelijk en vaag.
na 1,5 uur ging ik maar op m'n telefoon (die van Maria) om met Elize te praten, want het was vreselijk. Blijkbaar had hij mijn irritatie door want hij vroeg mij het antwoord te geven. Gelukkig ben ik goed in multitasken en kwam er zo een goede zin uit. ;) Hij was verbaasd.
Het uur erna was ik in de volgende staat, namelijk die van irritante leerling. Ik ging overal op reageren, overal vragen over stellen en tegen al zijn onduidelijke uitleggen in. Hierdoor legde ik begrippen als 95% betrouwbaarheids interval, specificity&sensitivity en odds ratio op een andere manier uit, een manier die voor de rest van de klas, die voor het grootste gedeelte dit nog nooit gehad heeft, te begrijpen was.
Nou, daar was meneer Alex Aregbesola wel mee klaar na een tijdje en hij stuurde me een soortvan de klas uit. Helaas moest ik daar ook weer tegenin gaan, wantja er is wel gewoon een aanwezigheidslijst en ik mocht die niet tekenen voor het verlaten van de klas. Nou, ik heb 0,0 geleerd in die 4 uur, behalve dat die man écht een hele slechte leraar is en dat die hele groep masterstudenten een erg laag niveau epidemiologische kennis heeft. Hoe hebben die mensen hun bachelor thesis kunnen schrijven?!
Toen de les afgelopen was hebben Marijn (uit Wageningen) en ik nog 10 minuten met een stuk of 5 masterstudenten gezeten om hen nog wat dingen op onze manier uit te leggen. Deze mannen en vrouwen uit Pakistan, Thailand, Zwitserland en Amerika kregen dus uitleg van 2 Bachelor broekkies... Gekke situatie, maar volgens mij snappen ze het nu wel!
(ter beeldvorming, 1 van de pakistaanse mannen was bijna 10 minuten bezig met het invullen van een 2 bij 2 tabel en het berekenen van de incidence rate waarbij de formule (a/(a+b)) al gegeven was...)

Na deze vreselijke uren wilde ik echt heel erg graag gaan hardlopen om m'n frustratie kwijt te kunnen, maar helaas zat dat er niet in. Met Marijn, Dorothea en nog een meisje uit Spanje (ik vergeet haar naam steeds), hebben we even geluncht. Heerlijke vegetarische lasagna met pesto en wortel, i liked it. Ik had alleen een beetje teveel opgeschept dus ik kreeg het maar met moeite op... niet zo handig als je avondeten al om half 5 is....

Na de mega lunch ben ik een paar uur in Oppari gaan zitten om aan opdrachten te werken. Daarna een boek opgehaald in de bieb (ja, dat heb ik in Maastricht nog nooit gedaan, dus echt een wonder. Nu moet ik het boek nog opendoen en gebruiken) en om kwart over 4 was ik thuis.

Half 5 hadden we afgesproken om bij Cecilia en Laura te eten, onze deense buren. Ze had lekkere pasta gekookt met veel groente (en alleen maar vega!) en het was echt heel erg gezellig! Super jammer dat ze zaterdag alweer terug naar Denemarken gaan :(

Toen was het dan ein-de-lijk tijd voor de ijshockey wedstrijd! Ik had er zoveel zin in! Met de bus dwars door de mist (die de hele dag niet weggegaan is) naar het stadion. Hier was het al aardig druk. Ik kocht, na toch weer even twijfelen, een heel chill vest van het ijshockey team en omdat we goed op tijd waren konden we nog zitplekken in het staan-vak bemachtigen!

Om half 7 begon de wedstrijd en man, wat een belevenis! Het begon met een lied (ik noemde het volkslied, maar dat kan natuurlijk niet want ze komen allebei uit Finland. Oh, misschien juist daarom dat er maar 1 keer gezongen werd. Ik weet het niet) gezongen door de omroeper. De speler zijn, dik ingepakt, met zn 21'en tegenover elkaar en zodra de wedstrijd begint zijn er nog 5 spelers en 1 keeper per team in het veld. Het gaat er hard aan toe. Tackelen, beuken, onderuit halen; het komt allemaal voorbij. Ik vind het echt super leuk om te zien en samen met een heel aantal andere studenten vermaken we ons kostelijk!
Na 20 minuten is de eerste echte rust, het staat nog steeds 0-0. Na 20 minuten rust komt het tweede stuk, maar na 40 minuten staat het nog steeds 0-0. Beetje teleurstellend wel, want we hadden wel op wat actie gehoopt. Na weer 20 minuten rust begint het derde en laatste stuk, waarin de scheids omver geschaatst wordt, iemand zijn stick breekt en er een speler geblesseerd het veld verlaat. Nog steeds geen doelpunt. TOTDAT... met nog 4:30 op de klok: JAAA! KALPA SCOORT! Nou, iedereen ging uit z'n dak hoor! Het was een drukte en lawaai! Jukurit (ongeveer 2,5 uur rijden vanaf Kuopio) zette de laatste paar minuten nog even alles op alles om het gelijk te maken door de keeper uit het doel te halen en mee te laten aanvallen, maar het mocht niet baten. We hebben gewonnen!
(als het hier gelijk spel is, verlaten van beide teams 2 personen het veld, waardoor het 4 tegen 4 is, en dan wordt er gestreden om het golden goal, of tewel: wie scoort die wint. Niks panalties/strafschotten/verlenging!)

opvallende dingen omtrent het ijshockey:
- hun mascotte is een geel/rode kip die de hele tijd voor het publiek staat te dansen en het ijs op gaat in de time-outs
- het wisselen van spelers gebeurt heel erg vaak. soms wel 3 keer per minuut...!
- het is een ruwe sport!
- De spelers zijn zo wendbaar op het ijs! Ze gaan mega snel en ook vaak achteruit of ineens totaal de andere kant op
- er zijn 4 scheidsrechters
- er zijn 8 cheerleaders, waarvan 2 op de tribune en 6 vlak voor ons vak. Ik vind ze de eerste 10 minuten leuk en dan wordt het een beetje afleidend. Je gaat er toch wel naar kijken/vergelijken en het voegt echt letterlijk NIKS toe aan het spel.... Als het nou fancy cheerleaders met pompoms waren die elkaar de lucht in gooien... dit waren gewoon veel te blote, dunne gespierde, knappe meisjes die bij elk liedje en elke vorm van juichen een ander dansje hadden.
- Het was druk! Ik had niet verwacht dat er op een simpele dinsdagavond, zoveel mensen naar ijshockey zouden gaan kijken
- mensen eten gewoon bakken popcorn en chips tijdens het kijken, en voor alcoholische dranken moet je achter een lijntje blijven, en kan je dus niet terug naar je plek.
- ik vond het heel erg leuk!

Na het fluitsignaal waren we allemaal heel vrolijk en blij, en tot mijn verbazing verliet iedereen supersnel het stadion. Na 5 minuten was het hele gebouw leeggestroomd en stonden alleen wij er nog met een groep nog wat foto's te maken. Ik denk dat ik nog wel een keertje terug wil!

Met de bus weer terug, 's avonds nog even aan colleges gewerkt en met Elize geskypt. Werd een beetje laat, dus ik sliep pas tegen 1 uur.. oeps. Morgen al om 8 uur op...