Hardlopen door het lakeland

Aangezien ik jammer genoeg niet kan reageren op reacties, hierbij even een antwoord op jullie. Mum: Ik heb nog geen kaart, maar ik zal kijken of ik er ergens eentje kan regelen en dan zal ik aanstrepen waar ik geweest ben ;) Dieuw: het vak heet Infectious Disease Epidemiology, en begint pas 14 november, maar daarvoor moet ik nog epidemiology 1 volgen, hoewel ik die in NL ook al gedaan heb... Inderdaad heel leuk dat we dit allebei doen! :)

Vandaag had ik niks op de planning staan, dus ik besloot geen wekker te zetten. Dat heb ik geweten! Ik werd na 11 uur slapen om 11 uur wakker! Ik had eigenlijk nog steeds geen zin om uit bed te gaan, dus ik heb nog lang gelegen, gelezen, ontbeten in bed (hihi, sorry mam). Toen kreeg ik een berichtje van iemand uit hetzelfde gebouw als ik (ik had een berichtje geplaatst wie er allemaal op Katiskaniementie 6 wonen, en zij woonde toevallig zelfs in 6A!). We besluiten om samen naar de tweedehands winkel te gaan die hier vlakbij zit, omdat ik nog wat dingen nodig heb. Bovendien vind ik tweedehandswinkels erg leuk, dus ik was sowieso al van plan om erheen te gaan.

Gulia komt uit Italië, en zo voor een eerste keer ontmoeten is ze heel erg gezellig. Een stuk beter dan mijn huisgenoot die alles beter denkt te weten en tegen Serafin had gezegd dat ik uit Norwegen kwam... Guila is echt geïnteresseerd dus het is erg gezellig. Helaas is het vinden van de tweedehandsshop een moeilijke taak. Volgens mijn app ligt hij aan het begin van het industrieterrein, maar we hebben alles bekeken en Kirpparilla (Nieuwe hamsternaam?!) niet gevonden. We lopen echt tachtig keer heen en weer en hoeken om, maar we kunnen het echt niet vinden. Het industrie terrein is ook redelijk verlaten, dus er is ook niet zoveel mogelijkheid om het te vragen. Gelukkig zien we eindelijk een man, en met gebrekkig Engels legt hij uit dat het helemaal aan de andere kant zit, naast Hong Kong. Hong Kong blijkt een grote sportwinkel te zijn.
Uiteindelijk vinden we de shop in een soort overdekte hal. Finally!

Het is een erg grote winkel, en het verschil met Nederland is erg groot. In Nederland is alles gesorteerd op product, maar hier krijgen mensen geld voor de producten die ze verkopen, dus is het verdeeld in kleine kraampjes. We zijn meer dan een uur in de winkel, en het is echt heel gezellig. Ik heb eindelijk een waterkoker (voor 7 euro, van Braun, nog bijna helemaal nieuw!), een prullenbak (voor 2,50), twee glazen voor 0,50 per stuk en een wanddecoratie voor 3 euro. Er waren nog best veel leuke dingen, maar ik had geen grote tas mee, dus ik kom nog wel een keertje terug.

We lopen weer terug met onze nieuwe spulletjes, en ik ben blij dat ik nu eindelijk normaal thee kan maken, en niet in een pannetje. (beetje verwend eigenlijk wel). Ik laat Gulia nog even het washok/drooghok en sauna zien en dan gaan we allebei naar huis.

Mijn huisgenoot Satu uit Finland gaat vandaag het huisje verlaten, dus nu is het erg kaal... Geen kleedjes meer op de vloer en ook alle handige dingen in de badkamer zijn weg. Gelukkig heb ik nu een prullenbak, dus we kunnen (MOETEN!) afval scheiden.

Aan het eind van de middag besluit ik om op mn hardloopschoenen een stukkie van de omgeving te verkennen. Ik kan jullie zeggen: Van echt rennen is niet heel veel gekomen... Ik stond letterlijk elke 20 meter stil om een foto te maken van de prachtige omgeving hier! WAUW! Ik heb een rondje van 3,5 km gedaan over bruggetjes, bospaden, omhoog, omlaag. De uitzichten waren adembenemed. Wat fijn dat ik in het lakeland terecht ben gekomen!

Hoewel ik geen zin heb om iets te doen, moet ik toch echt boodschappen gaan doen. Ik vraag mn huisgenoot of zij nog wat nodig heeft, waarbij ik verwacht dat ze misschien 1 ding noemt, maar ik krijg een hele waslijst mee. Nou goed. Op mn fietsje is het maar 12 minuten naar de Prisma, de grote walmart supermarkt. Een uur later sta ik weer buiten. Hopelijk gaat het na een tijdje sneller, want ik kon echt niks vinden ;p

Terugfietsen heb ik zonder google maps gedaan! Best een beetje trots op :) Terug naar huis moet ik een heuvel op... Net als in Maastricht voor mn kamer... Ik kom er ook nooit vanaf :P gelukkig heb ik 21 versnellingen op mn mountainbike zitten.

Eenmaal thuis warm ik in de oven een bakje lasanga op, en ga ik lekker films kijken en met mirjam en ouders skypen. Morgen misschien op stap met mn fotocamera om echte fotos te maken?