Hotelontbijt, Puijon Torni & wandelen

We beginnen de dag door ietsjes bijtijdser op te staan dan gisteren. Om kwart over 8 gaat de wekker, om half 9 uit bed, en om kwart voor 9 zitten we aan het ontbijt. Niet zomaar een ontbijt, maar een ontbijtbuffet! Het leek mij leuk om daar samen een soort van uiteten te gaan. Voor 10 euro kan je zoveel eten als je wil, en het is in het hotel naast mijn gebouw, dus maar zo’n 100 meter lopen. Ze hebben verschillende drankjes zoals koffie, thee, water en een paar soorten limonade. Er is (as always) een Brits ontbijt buffet met bacon en aardappeltjes enzo, maar ook ei (gekookt en gebakken), yoghurt met besjes, peren en bananen, donuts, de typische Finse brooddingetjes met rijst (ik kan niet onthouden hoe het heet, iets van Kirparri/pikkali ofzo) en sla met tomaat, komkommer etc. Verder nog verschillende broodbelegjes zoals kaas, vleeswaren en jam.
Na een uurtje volproppen hebben we het wel gezien. Was zeker tien euro waard :)
Wat ons wel opvalt is dat niemand controleert of je wel echt van het hotel bent. Je zou gewoon ongezien naar binnen kunnen lopen om er te ontbijten, geen haai die ernaar kraait. Maarja, dat is hoe wij Nederlanders denken, hier gebeurt dat misbruik van vertrouwen niet.
Na het ontbijt pak ik thuis mn spullen, ik moet namelijk even naar de uni voor een overleg. Marley moet ook nog veel doen, dus zij blijft thuis om even aan de slag te kunnen. Als ik de bus uitstap bij de uni bedenk ik me ineens dat ik zonder jas vertrokken ben. Lekker slim weer. Het is 3 graden op dit moment (ja het wordt nu écht kouder, vanaf deze week), dus ik ren even de uni in. Na een uurtje bespreken zijn we wel klaar, dus ik app Marlinde dat ze deze kant op kan komen, print mijn studiestof voor morgen (jaja, lekker optijd) en dan loop ik terug naar de bushalte om weer even halfdood te vriezen. Samen gaan we naar de Puijon torni! Dat is de toren waar ik nu al voor de derde keer heen ga! (eerste keer met Ines, begin september, toen een keer gratis met een evenement eind september) Het leuke is dat het nu herfstig is, en de eerste keer was echt nog zomer en de tweede keer was natuurlijk in de nacht.
Wanneer we bij de enorme trappen aankomen die naar de ingang van de toren leiden, zien we dat er mensen bezig zijn met skischanstraining! Wauw! Er zijn 5 schansen, van verschillende hoogtes. Een stuk of 6 a 7 mensen gaan achter elkaar van de schansen afspringen. Dood eng! Het gaat echt enorm hard, ze springen heel hoog en ze komen heel ver terecht waarna ze nog een stuk doorschuiven. Niks voor mij! De mensen die van de allerhoogste schans gaan bereiken een snelheid van meer dan 91 kilometer per uur! Ö! Het is echt supergaaf om eens te zien, en ook om te zien dat het dus makkelijk kan zonder sneeuw. Naast ijshockey is dit natuurlijk ook wel echt een Scandinavische sport. :)
Na alle trappen opgeklommen te hebben, zijn we bij de toren waar we onze kaartjes kopen en met de lift naar boven zoeven. Marlinde heeft wat last van haar enkels en kuiten van al het lopen gisteren + de trappen net, dus dan is lift toch wat makkelijker. We spenderen eerst wat tijd in het cafee, waar je vanuit binnen een mooi uitzicht hebt. Het is heel grappig om het nu te zien, nu het zo veranderd is ten opzichte van de zomer. Hierna gaan we naar boven, om even een paar rondjes te lopen, overal foto’s van te maken en dan weer gauw naar binnen te gaan want het is zo enorm koud daarboven. De wind snijdt ons door de wangen en mn ogen gaan tranen. We lopen nog wel binnen nog een keertje rondom en we schrijven nog even in het gastenboek, maar we blijven helemaal niet lang totaal. Met Ines was ik hier 2,5 uur, met Marlinde nu totaal minder dan een uur. Maar het is mooi, Marlinde vindt het leuk en het is tof om weer even deze plek te zien. Bovendien is het maar 4 euro en ongeveer de enige ‘attractie’ in Kuopio.
Als we weer met beide benen op de grond staan, gaan we een wandeling maken. 2 weken geleden met Ines hier de blauwe ronde gedaan, met Marlin doe ik nu de rode. Het is een minder moeilijke hike in de zin van hellingen, want bijna alles is vlak. Onderweg komen we bij Kontilla, Waar Ines ons al over had verteld. Het is een soort boerderijtje met een paard, schapen en kippen. Er zijn 2 huisjes waar allerlei informatie vermeld staat. Alles is redelijk oud/traditioneel, maar zodra je de huisjes met informatie binnenstapt worden de infoborden verlicht, super fancy. Er zijn ook hele mooie foto’s. Een lichtbak met zo’n prachtige uitzicht foto zou ik wel aan mijn muur willen hangen!
We blijven eerst een half uurtje knuffelen met de schaapjes, die heel erg blij zijn met de aandacht. Tja, je voelt hem al aankomen: ik wil ook schapen! Het werd wel koud, helaas, dus zijn we bij het ‘cafeetje’ naar binnen gegaan. Hier werkt een heel oude vrouw (ik denk rond de 75 jaar oud) en ze verkoopt groenten/fruit uit eigen tuin en thee, koffie en taart. We eten een stuk appeltaart en ik drink thee. Het huisje is vanbinnen super traditioneel, wat het heel gezellig maakt. Binnen staan een soort picknicktafels in allerlei kleurtjes en er worden verschillende kruiden gedroogd. Er staat ook een grote oven, en het lijkt alsof die nog gebruikt wordt. Het is ook niet super duur, en het feit dat het oude vrouwtje geen Engels praat maar wel heel blij overkomt dat wij er zijn, maakt dat ik wel terug wil komen! Volgende keer met studeren dus vooraf laptop helemaal opladen en zorgen dat ik geen internet nodig heb en dan kan ik hier een paar uurtjes gaan zitten met thee en taart. Goed plan toch!? Volgens de site (jaja, ze heeft een site!) is ze het hele jaar van 11-18 open. I like!
Het paard staat alleen en is nogal gefrustreerd. Toen we hem gingen aaien beet hij me in mn arm.. beetje sneu wel.
Na het genieten in het warme huisje met appeltaart maken we onze hike af, en komen we weer een typisch finse sport tegen. Dit is een soort frisbee werpen in een vangnetje. Het is een soort golfbaan door het bos heen, maar de vangnetten staan zowel op gras als tussen de bomen. Best komisch om te zien, maar zeker niet spannend zoals het skischansspringen, haha !
Een beetje verkleumd na het lopen (vooral mn handen!) lopen we weer alle trappen naar beneden waarna we in de bus stappen terug naar huis.
Morgen gaan we een nachtje doorhalen in de bus (of misschien een beetje slapen maar in ieder geval geen goede nacht) dus we besluiten om vandaag te proberen om een lange nacht te maken. Daarom gaan we als we thuis komen eerst aan de slag met nuttige dingen zoals vertaalwerk en mn tentamen van morgen. Om 6 uur gaan we koken. We maken een heerlijk gerecht met couscous en lekker veel groenten. Het smaakt super goed!
Na het eten ga ik weer een uurtje samenvatting leren en dan gaan we weer een film kijken. We willen eigenlijk weer een bring-it-on kijken, maar helaas is de versie die Marlinde gedownload heeft in het Hindi, dus dat gaat hem niet worden. Daarom kijken we Girls night out (amerikaans: Rough night). Een soort van vrouwelijke versie van the hangover. Best wel leuke film en met een bak drop-ijs erbij helemaal leuk.
Na de film even douchen en kletsen en het lukt ons daadwerkelijk om om kwart over 11 het licht uit te doen en te gaan slapen, proud! Het was weer een gezellig dagje.