aangename ontdekking & farewellparty

Misschien heb ik het al wel een keer genoemd: De rijen gokautomaten in de supermarkten. Zelfs kleine supermarkten zoals K-market, S-Market en Sale hebben minimaal 1 gokkast. Als je het niet gewend bent ziet het er raar uit, maar nu zie ik het al bijna niet meer. Alleen als je erlangs loopt en iemand wint ineens 30 euro aan muntgeld wordt mn aandacht getrokken. Vandaag vertelde Bonnie me iets, wat als een aangename verrassing gezien kan worden.
De gokautomaten zijn eigendom van de overheid. Zij plaatsen en beheren de automaten en ze verdienen hier jaarlijks 300.000 euro aan. Al dit geld gaat naar non-gouvermentele organisaties die cultuur, sport, gezondheid en milieu ondersteunen. Hoe vet is dat?!
Ik oordeel altijd wel snel, maar dit is echt een positief iets! Misschien dat mensen wel meer gaan gokken als ze denken; ooh het gaat toch naar een goed doel, maar dat is alleen maar goed ;)

Vandaag begon ik weer met een 8-10 immunology lecture. (surprise) Daarna ga ik even studeren in Oppari, later ook met Bonnie, tot we om 1 uur gaan eten. We hebben allebei niet zo'n zin, want het is oats met linzencurry, en daar hebben we geen zin in. Gelukkig smaakt het veel beter dan verwacht. We doen nog een uurtje nuttige dingen en dan gaan we naar de Prisma. Het doel was om ook al wat souvenirs te kopen maar dat is niet gelukt dus ik kocht alleen vegaburgers en 2 aardappelen;p

Ik kreeg ook een mailtje dat mn UEF-trui binnengekomen was, dus ik bedacht dat ik die ook wel meteen op kon halen. Helaas was dat plan niet zo goed want er is een mega sneeuwstorm al een paar dagen die maar niet ophoudt. De sneeuwlaag is echt heel erg dik en het fietsen door die laag + wind + sneeuw is niet fijn. Doet zeer in je gezicht en je benen worden nat en koud terwijl je onder je jas heel erg zweet... Toen ik eindelijk bij posti aangekomen was, werd ik eerst naar een andere bali gestuurd. daar kreeg ik nummer 156 terwijl ze pas bij 139 waren. Toen ik eindelijk aan de beurt was bleek dat ik zelf mn pakketje uit een soort muur van kastjes kon halen. Dat dacht ik al wel, maar ik zag die kastjes niet in dit filiaal. Bleek dus helemaal aan de andere kant te zijn.... Uiteindelijk dus veel langer over gedaan dan nodig en ik was al zo nat en koud, met een sneeuwbal in mn haar en een laagje sneeuw bovenop mn hoofd en op mn tas. Maar... ik heb mn trui en hij past! Ben er super super blij mee :D Hij zit ook heel fijn!

Toen ik eindelijk weer thuis was, was Maria er ook, en... hou je vast... we hebben een gezellig gesprekje gehad! Wel van maar 5 minuten, maar toch. Misschien omdat ik zelf ook heel vrolijk was door mn leuke trui, maar t was prima :) Ik vroeg ook nog heel sneaky: "Are you going to the farewellparty tonight", maar nee, ze was moe en ze wilde tijd doorbrengen met Jussi (die twee doen echt niks, ze praten niet, ze lachen niet & vandaag aten ze zelfs niet tegelijk..). Nou, als je toch niet gaat... "Can I use your buscard?". Chill, ik hoef niet nog een keer door die enorme sneeuw! :D

Vanaf half 6 tot half 10 heb ik he-le-maal niks gedaan. Heerlijk. Het enige nuttige wat ik heb gedaan is mn burger verwarmen, spinazie koken en aardappels koken & eten. Dat was al wel weer genoeg ;)

Om half 10 ga ik me klaarmaken, hoewel ik helemaal geen zin heb in de farewellparty. Niet in het Farewell gedeelte maar ook niet in het party gedeelte... Toch maar wel gegaan, om 22.10 de bus, gezellig samen met Izabela en Serafin! Zulke gezellige mensen! Ben blij dat ik hen ontmoet heb anders had ik echt een verkeerd beeld gehad van Polen! We hadden al in de bus de grootste lol, en toen we op het plein aankwamen in de stad lag er een enorme laag sneeuw! Super onverwacht, want onder het plein zit een ondergronds winkelcentrum en parkeergarage dus normaal smelt die sneeuw altijd heel vlug vanwege alle verwarmingsdingen die daar lopen. Nu lag er echter minimaal 20 centimeter en ik had al heel lan geen sneeuwballen meer gegooid. Het liep dus uit op een sneeuwballengevecht (Iza en Irene krijsend wegrennend en Serafin met sneeuwballen achter ons aan). Toen we verder liepen naar de club kreeg ik nog de shock van mn leven want het ritsje van het zakje waar ik altijd mn sleutel in doe was open... HARTVERZAKKING! gelukkig zat ie er nog in, ik wil er niet aan denken wat ik moest doen als ie ergens op het mega plein in de dikke laag sneeuw zou liggen....

Het feest was in club Passion. Die ligt naast Ale Pupi, en is veel groter. We kwamen er pas om kwart voor 11 aan, maar er waren pas 2 mensen. Beetje ongemakkelijk, maar gelukkig waren we met zn drietjes én we kregen allemaal een gratis drankje!

Het was een supergezellige avond! iedereen had witte shirts aan of Finse vlaggen mee zodat mensen daarop konden schrijven. Er staan nu 14 mensen op mijn t-shirt :) de drankjes waren ook een stuk goedkoper dan bij alepupi en bij Puikari. Bij die laatste is het al helemaal niet te betalen. De tijd ging echt heel snel, en na het uitroepen van de Erasmusawards (voor de social butterfly, biggest joker, erasmus woman, erasmus man) hebben we met een hele groep de bus van 2.15 teruggenomen naar Rauhalahti. Het was gek genoeg echt heel gezellig zo met de buurt samen. Was de eerste keer dat we met zoveel waren. Toen ik thuiskwam had ik al bijna mn stappendoel bereikt, van al dat dansen, haha!

even snel gedoucht, Maria en Jussi hebben het licht al uit! Wonderlijk, voor 3 uur het licht uit! ;p

het was een superleuke avond! Vaarwel, lieve mensen!