Tampere Marathon

Dankzij de geweldige bedden en de fantastische gordijnen slapen we allebei als roosjes tot om half 8 de wekker gaat. We hebben wat moeite met opstaan, want de bedden liggen zo lekker. Als ines naar de wc gaat en de deur open laat, springt een van de katten op bed. Ah, goed begin van de dag, denk ik zo! Het is zo fijn om weer even een beestje om je heen te hebben!

We maken ons klaar voor het grote moment... de Tampere Marathon! Wij hebben ons ingeschreven voor de vrouwencategorie 10km. Het wordt mijn tweede officiele 10km, en eigenlijk pas m'n eerste met officiele tijdsregistratie. (de andere was de Kika-run: https://www.runforkika.nl/irene-dijksterhuis ) Ik voel me al een beetje zenuwachtig....

Met 1 tas met wat spulletjes en alleen het hoognodige vertrekken we richting het centrum. We kunnen de (superrelaxte) fietsen van Kalle lenen, dus dat maakt alles een stuk gemakkelijker (en goedkoper!). Onderweg komen we een groepje studenten uit Turku tegen, die Frans, Belgisch en Duits zijn. Samen gaan we op zoek naar waar we onze nummers moeten ophalen. het is nog geen 9 uur, en we kunnen het ophalen tussen 8 en 10, maar het hek van waar we zouden moeten zijn is dicht en er is niemand te zien. Ik vind het maar vreemd, dit is toch een evenement van 1000 man? Of zou iedereen gisteren al zijn nummer gehaald hebben? We zien ook geen dranghekken of iets dus we zitten vast verkeerd. Een van de Fransen belt het nummer op de site en de man aan de telefoon vertelt dat het echt daar is. We snappen er niks van....
Dan komt er iemand op het geniale idee om het stadion aan alle kanten te bekijken om te zien of er misschien een andere ingang is. En ja hoor... De verdieping eronder is de échte ingang, waar ook hekken neergezet worden en een duidelijke vlag hangt... het stomme is dat we dit makkelijk hadden kunnen zien als we een paar meter verder waren gelopen...

Ines en ik halen ons nummertje op (803 voor mij en 806 voor Ines) en we mogen een gratis shirt pakken waar Tampere Maraton 2015 op staat. Nou dat willen wij wel! Ik vind gelukkig de laatste maat 38, ines moet het met 42 doen. Omdat het pas 9 uur is, gaan we nog even het centrum in.
Helaas gaan bijna alle cafeetjes en restaurantjes pas om 10 uur open. We zien een mooie cathedraal, maar ook die gaat pas later open (om 11). Toch is het leuk om even rond te lopen in deze stad en ons ontbijtje (een stokbrood met chocopasta) naar binnen te werken. Ik ben blij dat het droog is!

Uiteindelijk vinden we om half 10 een cafe wat open is. Hier bestelt ines een kleine chocomelk (die echt mega groot is, hallo, is dit Amerika?) en ik een dubbele cappucino. Man, wat is het lang geleden dat ik koffie heb gehad! We lezen samen in mijn Lonely Planet over Tampere en we besluiten wat we willen gaan doen. Er zijn twee torens in Tampere, 1 van steen en 1 die lijkt op de Puijo toren in Kuopio. De stenen toren is goedkoper en heeft de beste donuts te koop, maar de andere toren heeft een mooier uitzicht. Descisions, descisions... Allereerst maar eens de markthal van Tampere bekijken! Markthallen zijn in elke stad in Finland echt een ding. Ik heb natuurlijk die in Kuopio gezien woensdag, en een paar maanden geleden ook één vlak bij de haven in Helsinki.

Na de koffie en chocomelk gaan we dus op weg naar de markthal. Hij is een stuk groter dan die in Kuopio, maar wel heel erg gezellig. we lopen een aantal keer heen en weer tussen al dat eten en drinken. Heel veel vlees en vis, kaas, brood, groente, fruit, taartjes en andere lekkernijen. Ook zien we de zwarte worst die zo beroemd is in Tampere. Het ziet er echt walgelijk uit. Het valt me heel erg op dat ondanks al het vlees en vis en alle andere etenswaren, er geen vieze of sterke geur hangt. We kopen niks, maar het is leuk om even de toerist uit te hangen.

Iets na half 11 lopen we weer terug naar het stadion, waar om 11 uur de marathon start en om 10 over 11 de halve marathon. We zien de start, en het valt ons op hoe weinig mensen er maar meedoen! De halve marathon heeft nog aardig wat mensen, maar de hele marathon echt weinig.
We kleden ons om, spelden onze nummers op, brengen onze tas weg en dan is het tijd om warm te lopen en ons naar de start te begeven. Ook de 10 kilometer heeft maar weinig deelnemers. De start is op de baan van het stadion. Eindelijk! We beginnen!
De route is, vooral de eerste 5 kilometer, ontzettend mooi! Na eventjes lopen wil ik een selfie maken van ons twee bij het meer terwijl we rennen en dan zie ik dat we al 2 kilometer gehad hebben! Het gaat heel erg lekker! Ines heeft goed het tempo erin zitten en ik wil natuurlijk niet onder doen voor haar!
De route gaat het eerste deel langs het water, wat betekent dat we door de natuur lopen. Bossen om ons heen, rechts het meer en een hele chille temperatuur zorgen ervoor dat ik me heel erg fijn voel. Het heeft alleen wat geregend toen wij aan de koffie zaten, dus de paden zijn ook niet heel erg nat. Bovendien is het grootste deel gewoon asfaltpad. Het parcours is niet enorm heuvelachtig, zoals in Kuopio, maar het gaat alsnog af en toe op en neer. Onderweg worden we 3 keer ingehaald door de snelste vrouw van de marathon, die uiteindelijk haar 42,4 kilometer in 2 uur en 47 minuten doet. WOW!

Na 5 kilometer gaan we wat meer de wijken in, wat inhoudt dat de omgeving wat minder mooi is, maar wél wat makkelijker loopt. (op 1 grote heuvel na). Onderweg staan her en der wat mensen te kijken, helemaal niet zoveel, maar ze klappen wel voor iedereen. Ik ben echt vrolijk en ik heb volgens mij iets van 20 keer kiitos (bedankt) geroepen. Ook staat er bij bijna elke zijstraat een mannetje om de weg te wijzen. Ook die zijn allemaal heel erg aan het aanmoedigen.

Na 8 kilometer kan ik het tempo van Ines niet meer bijhouden. Zij heeft al 4 keer een halve marathon gelopen, dus het is ook niet zo gek dat ze bij deze 10 kilometer iets meer snelheid kan gaan maken dan ik, met mn tweede keer deze afstand. Ik raak dus wat achterop en laat haar doorrennen. Bovendien krijg ik ook last van mn linkerbeen, wat niet zo fijn voelt.

Onderweg zijn er 3 plekken waar je drinken kan krijgen. Naast water en sportdrank kan je ook een halve banaan, een bakje rozijntjes en stukjes augurk krijgen. Heel gek idee, maar hier is dat heel normaal. het zijn natuurlijk snelle suikers, maar ik hoef er niet aan te denken om tijdens het rennen even augurken te eten! Getsie!
Omdat het rennen zo lekker gaat, wil ik niet stoppen voor drinken en uiteindelijk ren ik de hele 10 kilometer zonder tussendoor te wandelen (is de eerste keer dat me dat gelukt is!)

Wanneer ik het bordje 10 kilometer passeer ben ik blij dat ik er (bijna) ben, maar voelt het ook jammer omdat de route nu al voorbij is. Omdat ik het stadion zie, ga ik maar vast sprinten, maar als ik het stadion binnenloop is er een onaangename verrassing... De finish is aan de andere kant van de baan. Ik moet dus nog zeker 3/4e van de baan rennen. Lekker lange sprint... Aan het einde kan ik ook niet zien welke rij ik moet nemen. De ene rij is voor de mensen die nog een ronde moeten (of 2 of 3) en de andere voor als je finisht. Ik kan niet zien in welke rij de mensen met de medailles staan (want ja, geen bril natuurlijk, en de bordjes zijn in het fins) Gelukkig is er iemand aan de zijlijn die roept welke baan ik moet hebben. Beetje uitgeput van de mega lange 'sprint' die aan het eind niet echt sprint was, krijg ik mijn medaille omgehangen. Wat voel ik me trots met dit zware ding rond mn nek! Ines staat al met wat drinken op me te wachten. ik drink wat veel te zoete sportdrank en kom weer wat op adem.

Dit was zo leuk!

Ik wil gewoon nog een keer! Niet meteen nu natuurlijk, want ik voel het wel, in mn rug en in mn benen, maar nog een hardloop evenement zou leuk zijn! Onderweg al die blije mensen, en zelfs 2 (dikke) vrouwen die aan het "cheerleaden" waren met pompoms enzo. Heel grappig! Eenmaal binnen maken we foto's met onze medailles en kleden we ons even warm aan. ik heb in een t-shirt gelopen, dus met het opdrogende zweet is dat nogal koud aan je armen.
We hebben best wat geld betaald om aan dit evenement mee te doen, dus we moeten er ook even gebruik van maken! een zak brood voor ontbijt morgen meenemen en als lunch hebben we soep met brood en platte kaas, allerlei soorten drankjes en banaan. We mogen zoveel pakken als we willen, dus we proppen ons lekker vol. Dat hebben we wel verdiend na zo'n run! Ik ben benieuwd of Ines onder het uur gelopen heeft, maar dat denkt ze niet. Ze had niet verwacht dat we dit zo snel zouden doen, BUT WE DID!

Onze tijden waren uiteindelijk heel erg goed uitgevallen! Ines 1 uur en 45 seconden, en ik 1 uur, 2 minuten en 19 seconden! Ik ben heel erg trots op mezelf, dat ik door het tempo van ines bij te houden 8 kilometer lang, zo'n goede tijd heb gelopen. Het was ontzettend leuk om te doen en de medaille is mooi en de lunch was lekker. (en soort van gratis natuurlijk, ik blijf Nederlandse).

Op onze fietsjes zijn we naar de bnb terug gegaan om daar even te douchen en een plan te maken voor de rest van de dag. We waren pas tegen 2 uur thuis, maar om kwart voor 3 zaten we weer fris en fruitig op de fiets op weg naar de grote toren. Deze was iets duurder dan die in Kuopio (5,90 in plaats van 4 euro). in 32 seconden gingen we naar boven. Mijn Lonelyplanet zegt over deze toren, die de Näsinneula Observation Tower heet:

- The tallest in these northern lands. It's overpriced but gives spectacular city and lake views. There's a revolving restaurant. -

OVerpriced viel opzich mee, maar het uitzicht was inderdaad heel erg gaaf! We konden duidelijk het stadion, en dus ook waar wij gelopen hadden, zien. Ik baalde enorm dat ik mijn camera niet mee had.
Het restaurant draaide weer rond, en blijkbaar heeft mijn lieve zus mirjam hier haar 17e verjaardag gevierd! Best wel bijzonder dus om nu ook op die plek te staan, zo bijna 8 jaar later !

Ik heb nog even een kop thee gedronken en na een klein uurtje op de toren gaan we via een foodmarket in het centrum terug naar ons appartement. Best wel grappig, we kennen de weg al een beetje in het centrum en naar de bnb!

Het centrum van Tampere is trouwens erg mooi. Hoewel het een industriestad is (de oudste van Finland!) en je dus overal die grote schoorsteenpijpen bovenuit ziet komen, zijn er ook heel erg veel mooie kerken, gebouwen, fonteinen en beelden. Ik had me hier wel goed kunnen vermaken met mn camera, dat is zeker! Eigenlijk wil ik nog wel een keertje terug...
(Mirjam: ze hebben hier ook een friends and burgers! )

Eenmaal terug in de bnb pakken we onze spullen in, halen we de bedden af en laten we alles netjes achter. Na 10 keer gecontroleerd te hebben of we alles hebben en of alle sleutels weer op hun plek hangen is het tijd om gedag te zeggen tegen de katten (Kalle neemt zn hond altijd mee naar zn werk ;)) en lopend naar het busstation te gaan.

We halen als avondeten lekker een subway broodje, die we heel hongerig naar binnen stoppen. Om kwart voor 7 vertrekt de bus richting Tampere. Het is een lange rit, bijna 5 uur, maar ik vermaak me opzich wel met praten, lezen, whatsapp en netflix. Bovendien is de natuur heel erg mooi en kunnen we halverwege zelfs bovenin voorin zitten voor het beste uitzicht. De meeste wegen hebben geen verlichting wat het ook een beetje creepy maakt. Ik hoop dat ik nog een eland ergens langs de weg zie, maar helaas pindakaas.

Om half 12 zijn we eindelijk, heel erg moe en stram van het lange zitten na 10 km rennen en 3 kilometer wandelen, terug in Kuopio. We hadden het in de bus nog gehad over hoe soepel alles was gegaan en dat er niks mis was gegaan. Nou... tot nu. Ines haar fiets was gestolen. Eerst dachten we nog dat ze in de war was met waar ze haar fiets had neergezet, maar er lag écht een doorgeknipt slot wat van haar was... Heel erg naar dat mensen dit doen en ik had ook niet verwacht dat het in Finland ook zou gebeuren.
Bovendien is haar fiets echt heel erg slecht, hij kan niet meer schakelen waardoor hij met weinig weerstand trapt en hij is nou ook niet de mooiste. Maargoed, niks aan te doen....

Ines gaat vanaf de markt met de bus naar huis en ik fiets in mn eentje terug. Best spannend, want er is echt bijna niemand op straat en de meeste stukken zijn verlicht, maar niet alles ! De meren met de bruggen zijn super verlaten dus ik vind het met mn bange hoofd eng.

Er gebeurt niks, natuurlijk, en tegelijkertijd komen we weer thuis aan. Fijn om weer thuis te zijn, maar ik mis het lekkere bed van Kalle wel! Hopelijk gaan we nog een keer terug om andere dingen in de stad te doen! Nu lekker slapen, want het is al half 1 en het was een hele lange dag!

Thanks voor het lezen van m'n blog, die inmiddels al 2400 keer bekeken is! :)