Onderweg!

Eindelijk! We zijn onderweg! Vanochtend om 5.45 opgestaan, even wat gegeten en een smoothie gedronken, gemaakt door mama. Op het station de rest van de groep opgezocht en dan kom ik erachter dat ik al wat vergeten ben… M’n OV-kaart… Gelukkig heeft Aartje er 1 extra en kan ik dus nog met 40% korting reizen. Een aantal ouders gaat gezellig mee naar Schiphol en mijn ouders blijven in Amersfoort. Geen moeite met afscheid nemen gelukkig 
Schiphol-proces gaat niet zo heel erg soepel. Ik had m’n backpack laten insealen, super handig, tot je erachter komt dat je mobiel nog in die tas zit. Slim weer Ireen… Artse maakt me bang dat je mobiel bij de koude temperaturen van het ruim kapot gaat, dus ik heb de seal maar weer opengetrokken en mn mobiel bevrijd. Mensen hadden tape mee dus alles zit nu weer dicht. tweede fout van de reis dus.
Bij het inchecken van de tassen gaat het ook niet helemaal handig omdat we alles door elkaar inchecken en we er halverwege achterkomen dat powerbanks niet in de ruimbagage mogen. Lydia had dat wel gedaan, maar haar tas was natuurlijk allang de band op… ruim een half uur gewacht om de tas terug te krijgen om de powerbank eruit te krijgen, helaas zonder succes. Op hoop van zegen dan maar.
Ondertussen word ik overstroomd met lieve berichtjes van mensen die ons een goede reis wensen en voor ons zullen bidden en aan ons denken. Zo krijgen we tijdens het wachten bij de douane een videoboodschap van Rein, onze dominee, en zijn vrouw. Superlief! ook de moeders, zusjes en Aartje en Robert die mee gingen uitzwaaien staan ons nog steeds toe te wuiven. Ontzettend lief!
Vervolgens gaat de douane ook niet snel, omdat we in een rij staan waar de mannelijke fouilleur (is dit een woord? ik bedoel degene die fouilleert) er niet is, dus de band kan niet doorlopen… Als we uiteindelijk ook langs de paspoort check gegaan zijn (Ik heb er een Nederlandse stempel bij!) hebben we nog maar minder dan een half uur om rond te lopen op Schiphol voor de gate open gaat… En dan denk je met ruim 3 uur wel ruim op tijd te zijn. Niet echt.
Even een koffie/broodje/sapje halen en D42 opzoeken. boarden ging gelukkig wel heel snel. Heel veel mensen hadden een geprint visum, die van ons staat mooi in ons paspoort gedrukt !
met een busje naar het vliegtuig en jahoor, vanaf het vliegtuigdek (hoe heet dit?) staat ons uitzwaaiteam nog naar ons te wuiven! We are ready for take-off!

Wanneer ik het vliegtuig inkom gaat m’n hartje sneller kloppen. Ik ben alleen Europese vluchten gewend en dan is zo’n mega groot vliegtuig bijna een bezienswaardigheid. Er zijn inderdaad twee gangpaden, met aan beide zijden bij het raam twee stoelen en 3 of 4 stoelen in het midden. Wij zitten achteraan het vliegtuig (rij 42-44, zoveel rijen zijn er!) in het midden. Ik verwonder me over de luxe in dit vliegtuig en ik wordt er helemaal opgewonden en hyper van. Om ons heen lachen mensen een beetje om me, maar dat kan me niet schelen. Een schermpje, een plek om mobiel op te laden, een kussentje, een dekentje en de afstandbediening kan los om spelletjes te spelen en te kunnen typen via het scherm! Er zijn heel veel leuke mogelijkheden om je te vermaken. Bovendien krijgen we al meteen wat te drinken én een zakje smoked almonds . Ik vind het allemaal nu al helemaal fantastisch.
helaas heb ik meteen al last van m’n oren, ondanks speciale dopjes die ik gekocht had. het is wel vele malen minder erg dan zonder, maar ik ga toch even lekker slapen.

Na het kijken van een heftige oorlogsfilm (the zookeepers’ wife) vind ik het wel tijd om mn wanderlust aan te wakkeren dus kijk ik een aflevering van ‘floortje naar het einde van de wereld’. (de aflevering van het stel in Texas, mam ;)) De keuze van muziek, spellen, series en films is echt zo groot! heel leuk! Naast me slaapt Gerlinda rustig door.

Het vliegen gaat eigenlijk heel erg goed. momenteel nog maar 2 uur en 42 minuten op de teller en ik vermaak me opperbest. Af en toe een rondje door het vliegtuig lopen (het toestel is zo groot dat we alweer bijna moe zijn als we bij onze stoel aankomen) beetje kletsen, beetje slapen en eten. Zelfs het naar de wc gaan is een feestje, er is zoveel te zien haha!
Het eten is echt heel erg goed! Als lunch at ik vegetarische pasta, een witte kool salade met mosterddressing, een broodje met boter en kaas en twee crackers. Als toetje een soort tiramisu zonder drank en met soesjes erbovenop. Erg lekker. We krijgen elke 3 kwartier drinken aangeboden dus we worden erg goed verzorgd. De cabin crew is ook ontzettend aardig, dat maakt dat ik bijna stewardess wil worden!

Nu de landing dichterbij gaat komen ben ik wel steeds meer aan het nadenken over hoe het gaat zijn daar. De zenuwen zijn nu inmiddels wel bijna helemaal weg, maar het is lastig om te bedenken wat precies mijn verwachtingen zijn. We komen er sowieso in het donker aan, dus van de omgeving kunnen we vast niet heel veel zien. Lydia kijkt ernaar uit om ons Afrika te laten zien, maar ook vooral om het ons te laten ruiken. “Afrika moet je RUIKEN”, zegt ze steeds. ben benieuwd of ik dit straks kan gaan beamen.

Net bekeek ik nog even al onze kleine cadeautjes, kaarten en gedichten die we gekregen hebben, en het leek me leuk om de blogs af te sluiten met en stukje wat we meegekregen hebben. Omdat vandaag de dag was dat we (half)huilende moeders moesten uitzwaaien: vandaag het gedicht dat zij gisteren in de kerk aan ons hebben voorgedragen:

GEBED OM ZEGEN
zegen onze meiden op de weg die ze zullen gaan.
Zegen onze meiden op de plek waar ze zullen staan.
Zegen onze meiden in alles, wat U van hen verlangt.
O God, zegen hun alle dagen lang.

Vader, wees hun tot een zegen; daar in Rwanda.
Wachtend op Uw milde regen,
zodat ze zelf in ontmoetingen Uw bron mogen vinden.
Met een hart vol van Uw vrede, gaan zij op weg.
Van Uw liefde delend,
waarin zij zelf tot bron van zegen zijn.

Zegen onze meiden waar we in geloof voor leven.
Zegen onze meiden waar ze hoop en liefde geven.
Zegen om de ander tot zegen te zijn.
En Uw zegen in anderen te mogen vinden.
O God, zegen onze meiden tot in eeuwigheid.

Met een hart vol vrede,
laten wij ze zegenend gaan.
van Uw liefde delend,
waarin zij zelf tot bron van zegen zijn.

Een erg mooi gedicht vind ik, en het pas heel goed bij ons grote avontuur. We krijgen nu weer een bakje vanille ijs met chocoladesaus. lekker hoor!