Election day - gastgezin - Reisverslag uit Kigali, Rwanda van Irene Dijksterhuis - WaarBenJij.nu Election day - gastgezin - Reisverslag uit Kigali, Rwanda van Irene Dijksterhuis - WaarBenJij.nu

Election day - gastgezin

Blijf op de hoogte en volg Irene

04 Augustus 2017 | Rwanda, Kigali

Dag 5

We worden wakker door geklop op de deur. Het ontbijt staat klaar. Ik probeer iets minder bezig te zijn met de tijd, en meer te leven in het moment, dus ik heb geen idee van tijd. Bovendien wil ik niet steeds geconfronteerd worden met m’n kapotte telefoonscherm…
Voor het eerst sinds we in Rwanda zijn is het niet bewolkt maar zien we een blauwe lucht! We ontbijten met Kelly, de 17 jarige zoon in het gezin. Het ontbijt bestaat uit een glas hete melk met een theezakje erin, 2 zachte pistoletjes met honing en fruit. Banaantjes, passievrucht (yes!) en een vreemd rood stuk fruit waarvan we nog steeds niet weten hoe het heet. Vanbinnen is het rood met zwart. Iemand een idee?
Na het ontbijt gaan we met Kelly de buurt in. Zijn moeder zit de hele dag op het stembureau, dus die zal vanavond laat pas weer terugkomen. Immanuel (Manu) is met Kedrick van 2,5 weg. De wandeling door de buurt is niet heel spannend, maar het is leuk om even de omgeving te zien.
Het is rustig op straat, omdat de mensen aan het stemmen zijn. Iedereen stemt op RPF (Rwandan Patriotic Front), maar dat is goed, want de president die uit deze partij heeft al heel veel goede dingen gedaan voor het land.
We lopen ongeveer een half uurtje als we aankomen bij het huis van grootvader. Grootvader staat ons al op te wachten en we worden hartelijk welkom geheten. De grootvader vertelt dat hij pastor is geweest en hij kan echt heel goed Engels (voor Rwandese begrippen). Het huis is veel groter en Luxer dan dat waar wij slapen en het is gevuld met kindergeluidjes. Aan de muur hangen trouwfotos en foto’s van afstuderen en de opa vertelt erover. Het is eigenlijk heel gezellig. Een van de kinderen, een meisje van 7, kan echt heel goed engels dus zij vertelt ook mee. Even later vertelt de opa ineens dat hij in 1964 gevlucht is naar Burundi omdat hij geen pastor mocht zijn of iets dergelijks. Dan loopt hij weg om iets te pakken terwijl er kinderen van de keuken door het huis naar buiten rennen. De opa komt terug met een klein boekje, wat een testimony (verslag) van zijn leven blijkt te zijn. Hij vertelt erover en als we door het boekje bladeren zien we titels als: ‘how I escaped from prison after 4 months’ en ‘how I kept my children safe during the Genocide’. Hij is heel erg open over wat hij heeft meegemaakt voor en tijdens de genocide en dat is echt heel erg bijzonder. De meeste mensen zijn er juist terughoudend over en we beginnen er ook niet zelf over bij de mensen. Elize en ik vinden het dus heel goed dat hij hier zo zelf over begint en dat hij het leuk vindt dat we vragen erover stellen. Zijn oudste zoon is vermoord in de genocide en nu heeft hij kinderen in huis die wees zijn geworden en ook weduwes. Hij zei wel dat het nu heel moeilijk is om van alle kinderen de schoolfees te betalen omdat hij niet zoveel inkomsten heeft. Het is een bijzonder gesprek wat heel erg gewaardeerd wordt door ons.
Als het weer tijd is om te gaan na een uur of 2 ofzo, maken we nog wat foto’s met het gezin en met de opa. Hij was perongeluk op zijn wandelstok gaan staan dus die is afgebroken. Echt heel zielig want nu kan hij amper lopen. Elize had bedacht om voor hem een nieuwe aan te schaffen . Het is gezellig om even samen foto’s te maken en zoals we gewend zijn hier in Rwanda worden de kids daar ook heel erg enthousiast van.
We lopen terug naar ‘ons’ huis, waar de rijst en bonen klaar staan (nummero 2). Dit keer ook met aardappelen.
Na het eten gaan we met Kedrick spelen, wat eigenlijk heel erg leuk is. We maken leuke foto’s en we hebben veel lol ondanks dat we elkaar niet verstaan. Toch duurt de middag erg lang, zeker als Kedrick ongeveer 3 uur lang ligt te slapen met zijn middagslaapje. We doen heel veel blackstories, we doen een aantal kruiswoordpuzzels en ik lees wat. (mn eerste boek was al uit!) Het is jammer om niks te doen omdat er zoveel te beleven valt en we ons heel erg afvragen of de anderen van de groep misschien wel hele spannende dingen doet, maar tegelijkertijd is het ook fijn. Even nergens aan denken en gewoon lekker niks doen. Ook is de omgeving hier heel erg rustig en Elize is fijn gezelschap. Ik moet wel al de hele tijd naar de wc voor een grote boodschap, haha! Helaas durf ik het niet aan, zo zonder stromend water en met heel kleine bakjes om met waterscheppen door te spoelen. De tijd tussen lunch en diner is ook echt ontiegelijk lang en dat kan ik niet heel goed aan. Ik eet wat koekjes en dropjes maar het werkt niet helemaal. Als het al donker is (dat wordt het al om half 6) horen we muziek en zang. We vragen wat dat is en Kelly vertelt ons dat ze aan het oefenen zijn voor de dienst die zondag. We vragen of we mogen gaan kijken en dit is geen probleem. Het is heel erg vrolijk en gezellig en ze ontvangen ons heel lief . Elize zegt heel schattig: “Ik hoop dat het zo klinkt in de hemel”. Ook Kedrick is de hele tijd heel aandachtig aan het luisteren.
Het is al kwart voor 10 als we naar huis lopen, waar gelukkig (ein-de-lijk) het avondeten klaar staat. Ik heb al echt heel erg buikpijn van het lange niet-eten.
Het is voor de verrassing rijst met bonen! dit keer wordt er kip bij geserveerd maar Elize durft het niet aan en ik eet geen kip. Ze kijken uiterst teleurgesteld, wat ons erg schuldig laat voelen. De volgende dag horen we dat het serveren van kip betekent dat je welkom bent. Het is een teken van gastvrijheid. Nu voelen we ons helemaal schuldig…
Na het eten geven we onze cadeaus: blik met stroopwafels, speelgoed, borden en bekers, kleurpotloden, pennen en een kleurboek. Ze zijn er erg blij mee. Ik moet vanbinnen heel hard lachen als Kedrick moet huilen en de moeder hem gewoon aan de tiet legt! Het is een teken van troost maar ik vraag me heel erg af hoe het kan dat er nog melk geproduceerd wordt, omdat dat normaal volgens mij afneemt als je kind groeit. Ik hoor van onze groepsoma Jannie dat de mensen hier ook iets slikken wat de melkproductie stimuleert.
We doen nog even blackstories en dan gaan we slapen. Het was een erg rustige dag, maar leuk om hier even zo te zijn en de primitieve manier van leven mee te maken. (maar wel met een bediende die de was doet en al het eten klaarmaakt en het huis schoonmaakt ;) )

  • 08 Augustus 2017 - 15:13

    Dieuwertje:

    Ik denk dat het stuk fruit wat jij bedoelt dragon fruit is, ook wel pitaja!
    Je gastgezin klinkt leuk, alleen beetje jammer dat je de hele tijd rijst en bonen krijgt hahaha! Ik kijk al weer uit naar je volgende blogpost!

  • 15 Augustus 2017 - 16:40

    Mamski:

    Je vertelt niet hoe het met de grote boodschap is afgelopen? En ben je erachter dat je opvoeding met 3x een maaltijd per dag zo gek nog niet is?

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Irene

Een blog om mijn reizen op te kunnen bijhouden. Het lijkt me leuk om anderen op de hoogte te houden met waar ik mee bezig ben en wat ik meemaak. Mijn eerste reis zal naar Rwanda zijn, om het project Mwana Ukundwa (geliefd kind) te kunnen bezoeken. De tweede reis waar ik verslag van zal gaan doen zal gaan over mijn minorperiode in Finland! Ik ga daar 4 maanden studeren aan de University of Eastern Finland, in Kuopio. Superveel zin in!

Actief sinds 01 April 2017
Verslag gelezen: 248
Totaal aantal bezoekers 53770

Voorgaande reizen:

21 Juli 2018 - 04 Augustus 2018

Oostenrijk met het gezin

14 Februari 2018 - 18 Februari 2018

Citytrip Berlijn

28 Augustus 2017 - 20 December 2017

Studeren in Finland!

31 Juli 2017 - 14 Augustus 2017

Rwanda - Mwana Ukundwa

Landen bezocht: