Akagera national park

Vandaag is de dag waar we allemaal stiekem wel heel erg naar uit hebben gekeken. Het is vroeg uit de veren, maar dat betekent wel dat het eindelijk tijd is voor National Park Akagera! We staan om 5.10 op, we staan om half 6 klaar voor de chauffeurs, die een kwartier te laat zijn natuurlijk. Ontbijt nemen we mee, en na een hal f uurtje rijden nemen we allemaal even een broodje en genieten we van de zonsopkomst.
Het is een lange rit, maar gelukkig wel voornamelijk over asfalt. We arriveren om half 9 en na wat uitleg van een ranger en het inschrijven van onze namen mogen we het park in! We gaan gewoon met onze ‘eigen’ auto’s en chauffeurs. Polycarpe, bij wie ik in de auto zit, is al meer dan 45 keer in Akagera geweest, dus hij kan er veel over vertellen.

We zijn van kwart voor 9 tot kwart over 3 in het park geweest en het was fantastisch! Ik heb zo ontzettend genoten. Het was bijzonder om van zo dichtbij in zo’n pure vorm getuige te zijn van Gods schepping. De natuur en de dieren leven in harmonie samen en het voelde voor mij echt alsof wij op bezoek waren in hun leven. Ik heb het heel vaak vergeleken met een dierentuin, en ik denk niet dat ik daar nu ooit nog met een goed gevoel rond kan lopen. Dieren in de dierentuin zijn weliswaar in gevangenschap geboren (de meeste), maar zo’n leven als de beesten hier in Akagera hebben, dat zou ik willen voor allemaal.
Op de een of andere manier klopte alles wat ik zag en voelde met elkaar. Ik kreeg een soort rust tijdens het rijden waardoor ik op een gegeven moment ook geen foto’s meer ben gaan maken maar gewoon alles in me opnam wat ik zag. Ook de plekken waar we geen dieren zagen vond ik de uitzichten prachtig, of genoot ik van een bijzondere boom of lachte ik vanbinnen omdat er op 2 vierkante meter 6 termietenheuvels stonden.
Onderweg heb ik ook vaak aan m’n familie gedacht, omdat ook zij dit zo fantastisch zouden vinden! Een van de rangers van het begin zei al dat je van zuid naar noord in 5,5 tot 7 uur zou afleggen. Stemmetje in mn hoofd zei al dat familie Dijksterhuis van opening tot sluit in het park zou zijn (6.00 tot 18.00).

We hebben heel erg veel hippos (nijlpaarden) gezien; dat zijn zulke gave beesten! Super dik, super sloom, en heel erg lelijk maar toch ook schattig. Ik werd blij van de vogels die op hun rug gingen zitten en van hoe sloom ze zich door het water bewogen.
We zien heel erg veel zebra’s en impala’s, waar we in eerste instantie heel erg blij van worden, maar wat al gauw een beetje normaal wordt. Zebra’s zijn echt heel erg mooi van dichtbij en ze zijn ook helemaal niet zo schuw.
Opeens schiet er een waterbok met een enorme sprong over de weg. Gelukkig remt Polycarpe op tijd, maar het is wel eventjes schrikken.
Samen met Cynthia (en een beetje hulp van anderen) zingen we zo veel mogelijk liedjes uit de Lion King en spreken we af dat de housewarming bij Cynthia een Lion King avond wordt. Het is echt heel erg ontspannen en gezellig in de auto.
We eten lunch met eieren, avocado, pannenkoeken en broodjes pindakaas (heb ik gemist!) op Hippo-beach. Hier liggen dus daadwerkelijk heel veel hippo’s.

Tijdens de kilometers na de lunch rijden we tussen platgebrande stukken door. Dit is gedaan omdat volgende maand het regenseizoen begint en hierdoor de grond veel vruchtbaarder wordt. Een half uur later komen we op een plek waar enigszins paniek heerst omdat het vuur te snel gaat door de wind. Allerlei mannen rennen heen en weer met grote takken om het vuur uit te slaan en rangers met geweren rennen af en aan. Nee, ik weet ook niet waarom ze een geweer bij zich hebben, de dieren blijven echt wel op afstand. Het is een dorre boel. 1 keer mogen we niet verder omdat het vuur over de weg is. Een andere keer is de rook zo dicht dat we niet zien waar we rijden. Gelukkig is dat snel weg.
Ik kan me nu wel voorstellen hoe het is als er echt een bosbrand of natuurbrand is, want dat moet nog tien keer erger zijn dan dit.

We zien buffels, waterbuffels, antilopen, impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen (PUMBA!), bavianen, blauwe apen, een visarend (enige beest wat we niet hebben kunnen vastleggen), nijlpaarden, felblauwe vogels, zwart met helderrode buik vogels, witte vogels, en heel veel soorten bokken/rendieren/antilopen. Ook zag ik veel vlinders, libellen en andere mooie kleine vliegende dingetjes. 
Vlak voor onze tweede en laatste stop, waar we veel groepsfoto’s gemaakt hebben (en met zn allen op de auto mochten klimmen), zien we een giraffe! WAUW! Hij liep er in zijn (of haar, want het was niet zo dichtbij) eentje, heel chill en relaxt. Wat is dat een prachtig dier!
Na de stop blijkt dat we nog maar een half uurtje hoeven tot de uitgang. Jammer! Geen neushoorn, krokodil, leeuw of olifant gezien…

We kunnen opeens niet meer verder rijden omdat er een auto voor ons staat. ze kijken en wijzen. Als ze door rijden willen wij zien wat zij zagen maar we zien helaas niets. Polycarpe rijdt door en trapt dan keihard op de rem. AN ELEPHANT! toch nog! Heel erg ver in de verte staat inderdaad een olifant. Ik ben super dankbaar voor de goede ogen van onze chauffeur. Het kost mij even voor ik hem ook zie maar het is heel erg bijzonder, ondanks dat hij zo ver weg is. Ik zie z’n slurf en slagtanden en probeer wat foto’s te maken voor hij weer in de bushbush verdwijnt. Wat bijzonder, zo last minute! Zouden we dan toch nog een leeuw tegenkomen? Misschien eentje die een zebra verslindt? Helaas niet.

Hoewel ik nog zoveel meer had willen zien en op zoveel plekken nog langer had willen stilstaan en kijken en luisteren, was het super bijzonder en heel erg tof om mee te maken. Het is ook goed dat we niet alles gezien hebben, dan blijft er nog wat over voor een volgende keer, nietwaar?!

Na een hele lange terugreis (andere weg met veel meer onverharde weg) komen we aan in het guesthouse waar we samen eten en praten en lachen. Ondanks dat iedereen helemaal moe/gaar is, gaan we toch nog een nabespreking doen van de hele reis. De vier dimensies (ik/de ander/God/samenleving) en daar bijschrijven wat van de reis daarbij paste. Het was voor mij heel erg waardevol om daar even goed over na te denken. Even een hele kleine samenvatting van wat ik heb opgeschreven, zonder een uitleg erbij:
Belangrijkste bij God : De prachtige schepping.
Belangrijkste bij mezelf: Ik heb m’n ouders niet gemist (geeft vertrouwen voor Finland)
Belangrijkste bij de ander: ik vond communiceren soms lastig, vooral bij jongeren die geen Engels spraken, merkte dat ik soms best geïrriteerd voelde en teveel wilde forceren
Belangrijkste bij de samenleving: iedereen leeft voor het collectief belang. Oma mag bij kinderen wonen als opa overlijdt, iedereen doet 1 dag in de maand iets voor samenleving (verplicht) en gasten zijn super belangrijk voor ze.
Ik vond het weer een hele gave dag, God is groot!