Mysterieuze smalle paadjes en nieuwe huisgenoot

Deze ochtend is weer heerlijk rustig. Ik geniet echt van het niks hoeven doen. Tegelijkertijd vind ik het ook wel moeilijk, omdat ik het idee heb dat ik juist dingen moet gaan doen. Ik ben er nu toch, dan moet ik toch juist heel veel dingen gaan ondernemen? Beetje een discussie in m'n hoofd.

Ik heb in de ochtend allerlei kleine dingen gedaan. Afval weggebracht, huur in Maastricht en Kuopio overgemaakt, kasboek bijgewerkt, kamer opgeruimd en mn vakken gekozen. Het kiezen van de vakken ging op zich redelijk soepel alleen nu is er overlap met colleges... Dat betekent dat ik óf een ander vak moet kiezen wat geen overlap heeft, óf elke keer keuze moet maken naar welk college ik ga. Best een gedoe dus, want het betreft meerdere vakken. Ik denk dat ik eerst maar uit moet gaan zoeken of er verplichte dingen bij zijn, of dat het oke is als je wat mist. Echt een uitdaging voor mij want ik ben zo'n student die nooit een college skipt. Ook niet na een avondje stappen en ook niet na een 13 uur durende ALV. Ik ben misschien iets minder geconcentreerd, maar ik ben er altijd. Dat gaat dus hier niet lukken.
De vakken die ik tot nu toe gekozen heb zijn:
- epidemiology 1
- food and nutrition policy
- foundations of public health
- infectious disease epidemiology
- molecular immunology
- principles of nutrition
- public health in humanitarian crises
- Public health nutrition
- Survival Finnish

Finse les mag niet meetellen voor mn studiepunten, maar ik wil die er gewoon bij hebben ;)

Omdat ik stevig en laat ontbeten had, besloot ik zonder lunch op pad te gaan. Gewapend met m'n camera, een flesje water en een appel stap ik de natuur in.
Het is prachtig! Waar ik gisteren om de 20 meter stil stond voor een foto en me een beetje schuldig voelde omdat ik eigenlijk had moeten rennen, kon ik nu uitgebreid bij elk bloempje stilstaan. Ik geniet enorm van de natuur en ik maak de ene foto na de andere. Ik zou willen dat mn vader hier was, hij zou me zoveel kunnen uitleggen over fotograferen en me kunnen helpen met mooiere foto's maken. Ik denk dat hij het hier ook heel erg gaaf zou vinden, lekker rondbanjeren met een camera om z'n nek! Zou gezellig zijn he pap!? Halverwege gaat het ineens regenen, dus ik berg mn camera op en loop wat sneller. Dan bedenk ik me dat het helemaal niet koud is en ik niet van suiker ben, dus geniet ik weer van de prachtige groene bossen en de regen maakt me even helemaal niks meer uit.
De regen houdt algauw op en ik voel me nog steeds, ondanks dat ik een beetje nat geworden ben, intens blij. Wat is de wereld toch mooi! Alle uitzichten op de meren, de vogels en de eenden, het (verlaten) bungalowpark, en alle groenheid. Echt heel nice. Bovendien kom ik bijna niemand tegen, dus het voelt echt alsof ik alleen op de wereld ben. Normaal ben ik best bang aangelegd, maar hier zo in mn eentje tussen de gigantische naaldbomen zonder iemand tegen te komen voel ik me rustig en tegelijkertijd heel erg klein op een fijne manier. Geen angsten in ieder geval (niet nu het nog licht is ;) ) Ook valt het me op dat ik bij elk klein paadje de neiging heb om die te bewandelen. Het heeft een soort magisch gevoel om een vreemd pad in te lopen, in je eentje, heel smal, zonder dat je ook maar enig idee hebt hoe lang het geleden is dat er iemand liep vóór jou. Misschien dat ik deze paadjes met mn fiets eens ga ontdekken. Ik heb immers een mountainbike!

Ergens midden in het bos kom ik ineens Iris tegen, de andere GW-student uit Maastricht die hierheen is gekomen. Echt super toevallig aangezien zij heel ergens anders woont en er bijna niemand in dit bos is.
Na bijna drie uur lopen heb ik wel koude handen en benen (ik heb een jurk aan tot mn knieën), dus ik besluit om terug te gaan. Thuis lekker opwarmen met thee en chocola met drop. Ja, thuis, want het voelt al echt een beetje als thuis. Zoals ik volgens mij al eerder zei: Het is echt een soort vakantiehuisje, en mijn tijd hier voelt nog als een vakantie!

Na even relaxen hoor ik ineens mensen binnenkomen. Mijn nieuwe huisgenoot! Ze blijkt een blonde meisje uit Duitsland te zijn, en ze is heel spontaan en gezellig! Aangezien Satu het matras en de deken heeft meegenomen, probeer ik haar te helpen om de housing company te bereiken maar die zijn tm maandag gesloten. Superhandig. Ze hebben nieteens een emergency number... Gelukkig is Antti er om haar uit de brand te helpen. Hij heeft nog een extra matras en deken, dus die kan ze lenen.
Ik praat nog even gezellig met haar, ik zie m'n tweede eekhoorn (voor m'n raam!) en dan gaat zij naar de stad en ik wat dingen kopen voor avondeten.

Het wordt rijst met kokosmelk en groenten. Soort van Curry zonder de kerrie, want die moet ik nog kopen.
Lekker rustig avondje weer, met Sherlock Holmes kijken, lezen en vroeg slapen. Is het al bijna tijd om aan de studie te gaan?!