Silvrettasee und Vermuntsee und Kopssee – 29 juli

Vandaag voelt Max zich niet zo lekker, hij is verkouden en heeft slecht geslapen, dus hij besluit om vandaag niet mee te gaan. Wij gaan met z’n viertjes na een ontbijt, aan het eind van de ochtend, op pad naar Gartenen, waar we plotseling moeten betalen. Huh? Is dit een tolweg dan? Nee, het blijkt de Alpenroute te zijn, een 22 kilometer lange weg die mooie vergezichten laat zien en uiteindelijk een paar stuwmeren. We betalen de 15 euro, en al na 3 bochten ( van de 30 ofzo) beseffen we waarom we moesten betalen. Het uitzicht is echt mooi. Nog 10 bochten verder beginnen mn oren pijn te doen, en tussen bocht 21 en 22 stoppen we, omdat dat (volgens het boekje wat we bij de ingang kregen) een mooi uitzichtpunt is. Alles is mooi, overal zie je de toppen van de bergen, maar dit is inderdaad een mooi plekje. Verder doorrijden tot we een tweede keer stoppen, bij het eerste meer, de Vermuntsee. Het water is zo mooi blauw, en we maken al heel wat foto’s. Het is nog maar een paar kilometer tot de volgende Stausee, en onderweg komen we ook heel wat fietsers tegen die omhoog proberen te komen. Met deze temperaturen is dat een extra uitdaging! Zo warm, zo steil en zo slingerend… De derde stop is de eindstop, waar we parkeren bij de Silvrettasee. Het is een stuk koeler dan beneden, dus je merkt meteen dat je in de bergen zit.
We bezoeken eerst een kapelletje, zien wat gedenkstenen van mensen die de bergwandelingen hier niet overleefd hebben en dan gaan we naar de souvenirwinkel. Ik weet niet waarom, maar ik ben dol op souvenirs! Ik kan echt een uur alles bekijken, maar daar hebben we geen tijd voor. Ik zoek wat kleine dingetjes uit, betaal er veel te veel voor, en dan kan pap eindelijk zijn koffie krijgen. Op het terras boven het stuwmeer eten pap mam en mir een apfelstrudel/taart, terwijl ik mn broodje kaas van vanochtend eet (ik had vanochtend niet zo’n honger, en nu geen zin in taart). Dan beginnen we aan de 6,3 km lange wandeling rond het meer. Het is geen zware wandeling, maar het duurt wel heel lang omdat we (zoals gewoonlijk) bij elke plant/mos/insect stil staan om te kijken en te fotograferen. Op zich niet erg, maar we schieten niet op.
De wandeling is echt prachtig. Ik zie voor de eerste keer écht eeuwige sneeuw op de bergtoppen, het water is felblauw, de watervallen voorzien het stuwmeer van nieuw, vers, koud, bergwater en loslopende alpenkoeien klingelen vrolijk met hun bellen. Foto’s hier, foto’s daar. Mama blijft maar zeggen hoe graag ze nog een rondje wil lopen, maar de tijd is omgevlogen en we moeten ook nog terug. Nog even een drankje drinken en dan de weg verder afrijden. We zijn de tolpoortjes alweer gepasseerd als we erachter komen dat we via dit dorp helemaal niet terug kunnen komen in ons eigen dorp. Oeps. Wel gaan we nog langs de Kopfsee (een stuwmeer dat bij het plaatsje Kopf hoort), om nog een keer van de prachtige bergen te genieten.
De weg terug (weer door de tolpoortjes, weer langs de Silvretta-see, nog een keer door de eerste tolpoortjes), duurt me veel te lang. Al dat geslinger naar beneden maakt me misselijk. Gelukkig heeft Max boodschappen gedaan, dus als we thuiskomen wordt er weer als de wiedeweerga gekookt en kunnen we lekker wraps eten. Dat hadden we wel verdiend, aangezien we ook niet echt geluncht hadden.
Het was zeker geen zware wandeling, maar van alle indrukken ben ik aan het eind van de dag echt helemaal kapot. De bergen zijn zoooo mooi! En de sneeuw, watervallen, bekende en onbekende blomepjes (geen Edelweiss gezien helaas), koeien, rotsen, meren, dalen en toppen ook! Happy day!